Reacties

11. Mailwisseling met André van Gelder, eindredacteur van Wetenschap van
Meesterschap (SchepperEnZoon.nl).

Beste Nico,

Bedankt voor je terugkoppeling.
Ik heb nog wat gelezen op je site. Kan het helaas nog niet met alles
eens zijn, maar dat hoeft ook niet erg te zijn.
Ik denk bijvoorbeeld dat dieren elkaar voor de zondeval geen 'kwaad'
deden en dat ze elkaar ook niet hoefden te consumeren. Ik vraag me af
of insecten wel gegeten werden omdat die niet echt 'leven' volgens de
Bijbelse definitie. Er is namelijk geen levensadem in hun neus. In die
optiek kunnen ze dus ook niet echt 'dood' gaan. Ze zijn a.h.w. een
onderdeel van de plantenwereld en vervullen daarin ook een belangrijke
rol (o.a. bestuiving en opruiming).
Ik kan me bijvoorbeeld ook makkelijk voorstellen dat in een door God
geschapen wereld, zonder zonde, organismen voor onbepaalde tijd
blijven bestaan, omdat weefsels zich herstellen/vernieuwen/verjongen.
Veel van onze weefsels doen dat nog steeds en blijven goed tot aan
onze dood. Wat betekent anders de vloek op het eten van de boom van
kennis: stervende zul je sterven?
De factor 7 in leeftijdsverschil vind ik ver gezocht 7x120=840 dat
was niet de gemiddelde leeftijd. Bovendien denk ik dat die 120 jaar
slaat op de tijd tot aan de Grote Overstroming.
Hoe denk je eigenlijk dat mensen en de dieren- en plantenwereld zich
in een miljoenen jaren durende 'paradijsperiode' zich zouden
ontwikkelen? Klinkt als een soort 'hiaat-theorie'. Als ze ziek konden
worden en er ook dood was, waarom stierven Adam en Eva dan niet als er
geen indicatie was dat ze van de Boom van Leven aten. Waarom geeft de
Bijbel geen enkele indicatie van die gigantische tijd en alle
ontwikkelingen daarin? Als ze in die miljoenen jaren aan Gods
opdracht: "weest vruchtbaar en vervult de aarde" zouden hebben
voldaan, dan was de aarde tegen die tijd helemaal vol, maar dan ook
echt helemaal vol geweest (twaalfjarigen kunnen zicht best
vermenigvuldigen). Dat zou toch wel wat sporen nagelaten moeten
hebben. Waarom vinden we dan geen menselijke skeletten vanuit de
zondvloedperiode? Dat is alleen logisch als er nog maar betrekkelijk
weinig mensen waren in verhouding tot de dierenwereld, waarvan we vele
massagraven uit de zondvloedtijd vinden. Wat moeten we met al de
indicaties dat de aarde en het zonnestelsel helemaal niet zo oud
kunnen zijn? (tenzij je allemaal lapmiddelen gebruikt, zoals een
hypothetische 'oortwolk').
Waarom je teksten uit Openbaringen zo interpreteert weet ik niet. De
beschrijving van het Koninkrijk van Jezus en de vormen en maten die
daarbij genoemd worden zijn zo mooi rond en betekenisvol dat ik hier
niet echt een letterlijke betekenis aan zou durven koppelen. Een aarde
in de vorm van een afgeknotte piramide vind ik echt te ver gaan, maar
goed... ik moet je hierin het voordeel van de twijfel geven.
"De Bijbel is te beschouwen als een briljant." Waaruit blijkt dat?
Kun je dit onderbouwen met Bijbelteksten? Als je dat zo plompverloren
zegt, kun je daaruit elke conclusie trekken die je wilt. Dit is een
cirkelredenering.
"Het idee dat tijdens de zondvloed de aarde van piramide- in bolvorm
is getransformeerd, is zeker speculatief." Als je met zo'n zin
wetenschappers en gelovigen bij elkaar wilt brengen heb je toch een
probleem gecreëerd. De meeste gelovigen zullen dit niet willen
ondersteunen en wetenschappers zullen je voor gek verklaren.
Evolutionisten hebben miljoenen jaren nodig voor hun hypothese dat
alle organismen afstammen van één gemeenschappelijke voorouder. Dit is
een cirkelredenering. De onderbouwing voor miljoenen jaren komt uit de
geologie, maar ook dat is een interpretatie op zich. In wezen ook een
cirkelredenering: de lagen zijn voor hen miljoenen jaren oud, omdat ze
denken dat het miljoenen jaren geduurd heeft om ze te deponeren...
Gelovigen geloven in wonderen, ja, maar niet in alle wonderen die je
maar zou kunnen bedenken. Natuurlijk is het mogelijk dat de aarde van
vorm veranderd is, maar is dat Bijbels? Het staat er niet. De wonderen
die we in de Bijbel lezen zijn voor ons niet altijd verklaarbaar, maar
ook niet ondenkbaar.

Dus er zijn nog wel wat meningsverschillen. Maar waar het om gaat is
dat mensen (op wat voor manier dan ook) gaan zien dat ze met de Bijbel
in de hand een betere basis hebben voor het interpreteren van de
wereld om hen heen en dat ze onze Redder Jezus Christus leren kennen.
Ik hoop dat jouw benadering toch mensen over de streep zal trekken en
zal stimuleren om de zaak verder te gaan onderzoeken.

Succes en Gods zegen!
André

Beste André,

Fijn dat je reageerde en mij zo verder aan het denken zet.

Allereerst wil ik ingaan op je vraag of de Bijbel wel als een briljant is te beschouwen, die je vanuit verschillende gezichtshoeken moet bekijken, als je alle facetten tot je door wil laten dringen.

Dit beeld heb ik van een predikant, die een minicollege gaf tijdens de introductie van zijn preekvoorstel. Hij wilde namelijk opnieuw een prekenserie houden over een gedeelte wat hij al eens bepreekt had. Maar, zo zei hij, nu wil ik het vanuit een ander invalshoek doen en andere thema’s aan de orde stellen. Want dit Bijbelgedeelte bevat zoveel schatten, dat ik er daarna nog meerdere keren over zou kunnen preken.

Met een onbevangen nieuwsgierige benadering is er soms veel uit een tekst te halen. In een enkele tekst kunnen zo maar vele schatten verborgen liggen.

Wie de tools van de gereformeerde exegese gebruikt, kan komen tot verschillende interpretaties van een tekst. Zelfs als je je eigen zienswijze daarna toetst aan wat anderen er over hebben gezegd, kan het zijn dat er verschillende interpretaties over blijven. Maar is dat erg?

Met verschillende bloemen is een prachtig boeket te maken. Zo kunnen ook verschillende interpretaties elkaar versterken en een zekere eenheid vormen.

John Stott bijvoorbeeld heeft recent een commentaar op Romeinen geschreven. Hij schrijft dat er al meer dan 300 commentaren zijn. Hij gebruikt deze, schift, voegt iets toe, en maakt zo een nieuw boeket. Een boeket, waar ook nog steeds interpretaties naast elkaar blijven staan.

Met deze voorbeelden wil ik slechts aangeven, dat door op verschillende manieren naar een tekst te kijken, er weliswaar verschillende interpretaties mogelijk zijn, maar dat deze begrensd zijn door de Schrift zelf. Dus je kunt beslist niet alle kanten op.

Ik denk dat we op de nieuwe hemel en de nieuwe aarde de oude Bijbel opnieuw zullen kunnen lezen.

Ik veronderstel dat dan elke tekst slecht één enkele uitleg toelaat.

Dat wij nu tobben met meerdere interpretaties, ligt aan ons beperkte kennen.

Vandaar dat God de Bijbel heeft gegeven aan de hele gemeente.

Samen met alle gelovigen kunnen we de Schriften beter begrijpen.

We kunnen elkaar aanscherpen.

Of, wat scherper gezegd, we moeten elkaar aanscherpen om samen verder te komen.

Ik denk dat het ieders taak is de Bijbel te blijven bevragen om schatten op te graven, het geloof levendig te houden en om exegetische problemen op te lossen.

Vandaar dat ik graag verder op je mail wil ingaan.

Ik constateer dat je mijn interpretatie van de piramidevorm afwijst.

Je hebt er veel argumenten voor.

Al argumenterend stel je mij enkele vragen.

Graag wil ik mijn punt verder onderbouwen en ingaan op je vragen.

Ik hoop dat je deze opnieuw kritisch wil bekijken om zo samen ver te komen.

Het oorspronkelijke idee van de piramide is niet van mij.

Ds. E.A. de Boer (inmiddels professor aan de VU in Amsterdam en de TU in Kampen) heeft dit beeld neergezet. Bij de kubus kon hij zich weinig voorstellen. Maar bij een stad gebouwd langs de hellingen van een piramide, omgeven door een muur, wordt het beeld duidelijk. Dat komen we in bergstreken in het klein tegen. Het nieuwe Jeruzalem heeft daarentegen afmetingen in lengte, breedte en hoogte van wel 2200 km. Een gigantische stad, met straten en rivieren, met parken en meren. Schitterend.

Dit beeld van de piramide ben ik ook tegengekomen bij Randy Alcorn, in zijn boek dat ik al diverse keren heb aangehaald. Door het lezen van dat boek ben ik anders naar de hemel gaan kijken.

Vroeger baseerde men zich in onze kring veelal op wat prof.dr. K. Schilder in zijn boek ‘Wat is de hemel?’ daarover had gezegd. Nu zie je daarin verschuivingen optreden. Ook Randy Alcorn wordt aangehaald. Vooral zijn bekende boek ‘Deadline’ is op preekstoelen geciteerd.

In zijn boek ‘Hoe zal het in de hemel zijn?’ verantwoordt Alcorn zijn zienswijze met tal van teksten.

Eigenlijk de hele Bijbel laat hij mee resoneren.

De hemel wordt zo een plek om naar te gaan verlangen. Schitterend gewoon.

Te fantastisch? Dat kan haast niet. Want wat God voor zijn kinderen in petto heeft dat is voor ons te groot om te kunnen bevatten.

Bij lezing van Openbaringen kom je al dingen tegen die ons denken te boven gaan.

En toch moest Johannes ze opschrijven.

We moeten er wat mee. Doordenken, samen puzzelen om Gods bedoeling te proberen te achterhalen. Want Hij liet het opschrijven om ons aan het denken te zetten.

In je reactie laat je zien dat je zaken logisch op een rijtje wilt hebben.

Over het beeld van het nieuwe Jeruzalem schrijf je het volgende:

Waarom je teksten uit Openbaringen zo interpreteert weet ik niet. De beschrijving van het Koninkrijk van Jezus en de vormen en maten die daarbij genoemd worden zijn zo mooi en betekenisvol dat ik hier niet echt een letterlijke betekenis aan zou durven koppelen. Een aarde in de vorm van een afgeknotte piramide vind ik echt te ver gaan, maar goed… ik moet je hierin het voordeel van de twijfel geven.

In de ‘Studiebijbel in perspectief’ lees ik over Openbaring 21:16: ‘De stad wordt kubusvormig, zoals het allerheiligste van de tempel. De vorm en grootte symboliseren haar volmaaktheid en haar allesomvattende afmeting’.

Ik constateer dat bijna iedereen dit gedeelte uit Openbaringen symbolisch opvat.

Vroeger zag ik dat ook zo, maar ik ben nu om.

De letterlijke benadering biedt meer perspectief.

Bovendien hoop ik dat door de letterlijke benadering geloof en wetenschap dichter bij elkaar komen.

Vandaar dat ik graag nog een poging doe om die letterlijke benadering stevig neer te zetten, en jou uitdaag tot een kritische analyse.

Ik wil die onderbouwing in de volgende stappen doen.

Eerst wil ik nog iets meer zeggen over het kruiswoord ‘Heden zult gij met mij in het paradijs zijn’.
Daarna ga ik verder op Jezus opmerking ‘Ik ga heen om woningen te bereiden’
Vervolgens wil ik de beelden uit Openbaringen 20 en 21 concretiseren (wat lastig zal zijn omdat deze hoofdstukken wel tot de moeilijkste van de Bijbel gerekend worden)
Tenslotte wil ik uitkomen bij de zondvloed, die in meerde opzichten als een doordachte reddende actie kan worden beschouwd.

1. Onderbouwing vanuit de verzekering van Jezus tot de berouwvolle misdadiger met de woorden: ‘Voorwaar, ik zeg u, heden zult gij met Mij in het paradijs zijn’.

Voor het goed verstaan van deze woorden lijkt mij het goed om eerst even te kijken naar alle zeven kruiswoorden, en daarna globaal naar de bedoeling van de kruisiging.

De zeven kruiswoorden zijn:

Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen (Lucas 23:24).
Ik verzeker je, nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn (Lucas 23:43).
Vrouw, zie uw Zoon! Zie, uw moeder! (Johannes 19:26-27).
Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? (Matteüs 27:46; Marcus 15:34).
Mij dorst! (Johannes 19:28).
Het is volbracht! (Johannes 19:30).
Vader, in uw handen beveel ik mijn geest (Lucas 23:46).

De kruisiging had tot doel:

Het verslaan van Satan.
Het brengen van verzoening en vrede.
De heropening van het paradijs.
Het herstel en de vernieuwing van de schepping.
De herschepping van al Gods kinderen door Woord en Geest (1 Korintiërs 5:14-15).
Het tonen van al Gods goede eigenschappen: Zijn liefde, Zijn barmhartigheid, Zijn almacht.
De verhoging van de Zoon.

De kruiswoorden zijn alle heel concreet. Bij het tweede kruiswoord legt Jezus nog eens extra nadruk op zijn woorden. Hij begint met: ‘Ik verzeker je’.

Tijdens de kruisiging zien we dat het lichaam van Jezus brak, maar dat Zijn Geest ongebroken bleef.

Hij had alles onder controle. Zijn kruiswoorden tonen een heldere geest. Jezus wist wat Hij zei.

Juist de woorden, die wij moeilijk kunnen plaatsen, benadrukte Hij extra.

Ja, vandaag nog zul je met mij in het paradijs zijn.

Jezus zei niet: Vandaag zul je met mij in de hemel zijn.

Nee, Jezus koos Zijn woorden heel doeltreffend.

Na Zijn overwinning was Hij gerechtigd het paradijs te heropenen.

En daarover laat Hij geen gras groeien.

Heden, het zal vandaag nog gebeuren.

Jezus sprak eens: ‘Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven’.

Hier aan het kruis begint de vervulling van deze woorden.

Hij gaat de weg naar het paradijs. Nog diezelfde dag loopt Hij over de paden die Adam en Eva eens liepen. Hij toont dat het waar is wat Hij had voorzegd. Hij leeft.

Zijn laatste kruiswoord onderstreept het feit dat Hij, ondanks dat Zijn lichaam sterft, blijft leven.

Hij geeft Zijn Geest in de handen van Zijn Vader.

Op datzelfde moment is Zijn Geest dan ook bij de Vader.

Hier was Zijn werk volbracht.

In de Hemel gaat Hij direct verder.

Hij opent de poorten van het paradijs.

Samen met Zijn Vader wandelen zij door het paradijs.

Ook die misdadiger die naast Hem hing, komt erbij.

Ook Elia en Mozes. Adam en Eva. David en Salomo. Ruth en Deboa.

En nog vele anderen. Zij verwelkomen de Verlosser.

Dit welkom kon slechts kort duren, want Jezus moest op de paasmorgen opstaan.

De hele schepping moest immers weten dat Hij de dood had overwonnen.

Zo ging Hij op de paasmorgen terug naar de aarde, vergezeld door engelen.

Maar ook vergezeld van gelovigen die gelijktijdig met Hem mochten opstaan, om zo het grote wonder extra te onderstrepen.

Hij kwam uit het graf, door eigen kracht.

Het opstandingsverhaal is (bij gelovigen) overbekend.

Daarover nu niet verder.

Wat ik op dit moment wil benadrukken is de heropening van het paradijs.

Zelf veronderstel ik dat het paradijs ongeschonden in veiligheid is gebracht.

Daar kom ik later op terug.

2. Onderbouwing door de opmerking van Jezus: ‘Ik ga heen om woningen te bereiden’.

Voordat Jezus naar de hemel ging, lichtte Hij zijn discipelen in over wat Hij daar onder andere ging doen. Hij ging naar de hemel om woningen voor hen te maken.

Ik heb eens een preek gehoord waarin dit heel concreet werd getekend. Het waren niet zomaar virtuele woningen. Nee, het waren echte woningen waarin we ons thuis zouden voelen. De diversiteit zou immens zijn. Voor ieder een eigen woning, ingericht naar smaak en behoefte.

De Timmerman maakt er iets groots van.

Later ben ik mij gaan afvragen: Waar en met welk materiaal bouwde Jezus?

We zagen al dat Jezus het paradijs heeft geopend.

Na Zijn hemelvaart komt Hij terug in het paradijs en pakt de draad op waar de eerste Adam afhaakte.

Hij gaat aan de slag om het paradijs om te toveren tot het nieuwe Jeruzalem.

Niet in één keer. Niet alleen. Hij schakelt alle gelovigen in die de eerste opstanding hebben ontvangen. Zij allen bouwen aan het nieuwe Jeruzalem. Zij leven mee met de mensen op de aarde (zie Randy Alcorn). Zij zien wat die anderen mooi vinden, en stemmen hun bouwwerken daarop af.

Dit nieuwe Jeruzalem daalt op de jongste dag terug op de aarde.

Johannes heeft dit in een visioen gezien.

De engel die hem de neerdaling van het nieuwe Jeruzalem toonde, zei nadrukkelijk: schrijf dit op.

Wij moeten het weten.

We mogen ons er nu al over verwonderen wat God voor ons in petto heeft.

3. Onderbouwing door concretisering van de beelden uit Openbaring 20 en 21.

In Openbaringen zien we dat Jezus regeert, samen met talloze mensen die tot leven zijn gekomen.

Johannes ziet tronen met daarop volgelingen van Jezus die onthoofd waren, en nu het recht hadden ontvangen om te regeren.

Dit beeld sluit aan op het vorige, waarin we Jezus samen met tal van gelovigen bezig zagen om het nieuwe Jeruzalem te bouwen.

Echter het beeld wordt breder. Er wordt geregeerd. Kennelijk zijn er velen opgestaan. Zelfs mogen we veronderstellen dat vele volkeren (in de loop van eeuwen) werken aan de bouw van het nieuwe Jeruzalem.

Bij deze nieuwbouw kun je Satan niet gebruiken.

Al eerder is opgetekend dat de Satan uit de hemel is verbannen (Openbaring 12:9).

Nu zien we het Johannes opnieuw optekenen.

Er komt een engel uit de hemel. Een engel die eropuit gestuurd is door de Almachtige.

Hij ketent Satan en gooit hem in een diepe (bodemloze) put.

Daarna sluit de engel de put hermetisch af en vergrendelt deze.

Zo is de Satan definitief uit de hemel verdreven.

Satan blijft duizend jaar gebonden.

Duizend is hier een symbolisch getal, zoals bijna alle getallen in Openbaringen.

Die duizend jaar beginnen direct na Jezus’ triomf.

Die duizend jaar eindigen nadat het nieuwe Jeruzalem is neergedaald.

Want,…

Satan zal alle volken bijeen brengen, en zij zullen de geliefde stad en enkele legerplaatsen omsingelen.

Dit beeld moet nader toegelicht worden.

Dat vond die engel ook, die Johannes meenam naar een hoge berg.

Johannes ziet dan het nieuwe Jeruzalem neerdalen.

Prachtig.

Het nieuwe Jeruzalem daalt neer op aarde, en wordt één met de aarde.

De twaalf poorten staan open.

Iedereen die dat ziet, komt tot de erkenning van God.

Maar dan, …

dan wordt de duivel losgelaten en hij weet al die volkeren, die buiten de stad zijn, te misleiden.

Het ongekende gebeurt opnieuw.

Na de opstanding van Lazarus (waar niemand omheen kon), zagen we dat de hogepriesters en farizeeën Jezus wilden arresteren (Johannes 11:57) en een plan beraamden om ook Lazarus te doden (Johannes 12:10).

Nu zien we iets dergelijks, alleen op een onvergelijkbaar grotere schaal.

Niemand kon er omheen. Iedereen zag de glanzende stad.

En toch, wat gebeurt er?

De volkeren komen bijeen, over de hele breedte van de aarde, vanuit al de vier hoeken van de aarde, om ten strijde te trekken tegen de geliefde stad.

Dit kan God niet toestaan.

Vuur daalt neer uit de hemel en verteert hen.

Na dit oordeel zien de nieuwe hemel en aarde er vooralsnog erg geschonden uit.

Binnen de muren van het nieuwe Jeruzalem is alles even schitterend gebleven.

Maar buiten die muren bevindt zich een aarde die opnieuw in cultuur moet worden gebracht.

Het heeft iets van de beginsituatie van het paradijs.

In het paradijs was alles zeer goed.

Maar buiten, hoe zag de wereld er buiten het paradijs uit?

In Genesis staat een wat wonderlijke tekst die daarop enig licht geeft.

Tenminste, zo zie ik dat.

Die tekst luidt:

In de tijd dat God, de Heer, aarde en hemel maakte,

groeide er op de aarde (buiten het paradijs!?) nog geen enkele struik

en was er geen enkele plant opgeschoten, want God, de HEER, had

het nog niet laten regenen op de aarde, en er waren geen

mensen om het land te bewerken; wel was er water dat uit

de aarde opwelde en de aardbodem bevloeide (Genesis 2: 4-6).

Ik veronderstel dat God het paradijs als bloeiende tuin heeft geschapen.

Alle dieren waren er vertegenwoordigd. In het begin van elk dier één stel.

Vanwege de zeer goede omgevingsfactoren breidde de dierenwereld zich snel uit.

Dat ging vanzelf. Daar hoefde geen mensenhand aan te pas te komen.

Met de planten, struiken en bomen verliep dat anders.

God schiep een paradijs met een uitbundige flora.

Maar voor de ontwikkeling van het gebied buiten het paradijs wilde God de mens inschakelen.

Dat haal ik uit bovenstaande tekst.

Het gebied buiten het paradijs is door God zo ingericht dat deze klaar lag om door de mensen

bewerkt te gaan worden.

Iets dergelijks zien we ook na het neerdalen van het nieuwe Jeruzalem.

In het buitengebied wordt eerst alles wat niet goed is door vuur verzengd en geschoond.

Daarna ligt het klaar voor alle volkeren uit het nieuwe Jeruzalem om het op te bouwen en in cultuur te brengen.

Ik veronderstel dat de volken daarna snel die geschoonde aarde gaan bewerken en cultuur brengen.

Ze maken er iets prachtigs van. Van alles wat ze maken zullen ze een deel in de stad brengen.

In de Willibrordvertaling lezen we daarover: ‘en zij zullen daar de pracht en de schatten en de kostbaarheden van de volken brengen (Openbaring 21:26).

Nu toch nog even terug. Voordat het vuur de aarde schoonmaakt, mogen allen die in het boek van het leven staan, het boek van het Lam, het nieuwe Jeruzalem binnengaan.

Maar alles wat verwerpelijk is en iedereen die zich met gruwelijke dingen en leugens inlaat, komt de stad niet in (Openbaring 21:27).

Deze laatste zin is een refrein, we kwamen het al eerder tegen in Openbaring 20:9 en 21:8.

Zo wordt heel indringend getekend dat alles wat slecht is in de poel van vuur verdwijnt.

We zagen al dat Satan gebonden werd met ketenen.

Ik veronderstel dat die ketenen vooral bestaan uit krachten die de gebeden van alle heiligen oproepen. Immers door ons gebed wordt Satan gebonden (1 Korintiërs 7:5).

Laat ik dit idee eerst verder uitwerken.

Want er lopen beelden door elkaar. In Openbaringen 20 immers lezen we dat Satan gebonden wordt en in de afgrond (put) wordt geworpen. Maar Openbaringen 12:9 laat zien dat de Satan, samen met al zijn engelen, op de aarde wordt gegooid.

Ik veronderstel dat Satan uit de hemel wordt verbannen, en gegooid wordt in een bodemloze put.

Deze put wordt aan de bovenzijde afgesloten, zodat Satan nooit meer in de hemel kan komen.

Maar aan de onderzijde komt Satan uit die ‘bodemloze’ put, en stort zich met al zijn grimmigheid op de aarde. Alleen Satan is wel geketend, door de gebedskracht van alle heiligen in hemel en op aarde.

En uiteraard bovenal door het gebed van Jezus, die doorlopend voor al de zijnen bidt.

Voor een korte tijd zal Satan worden losgelaten, zijn kettingen zullen worden verbroken.

Ik veronderstel dat dat het moment is dat er niet meer voor al Gods tegenstanders zal worden gebeden.

Op de jongste dag zullen alle graven opengaan, en het nieuwe Jeruzalem zal neerdalen op de aarde.

De poorten staan open. De gelovigen haasten zich er heen. De ongelovigen zien die schitterende stad, maar keren haar de rug toe. Ze spannen samen. Ze geven hun vergissingen niet toe. Ze groeperen zich. Ze weten ineens wat ze gaan doen.

Dan,…

dan stoppen de gebeden van alle heiligen voor hen die de Weg nog niet gevonden hadden.

De heiligen realiseren zich het gebed van Jezus aan het kruis: ‘Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat ze doen’.

Nu is de situatie radicaal anders.

De ongelovigen willen doelbewust de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, vernietigen.

De gebeden stoppen.

Satan groepeert alle ongelovigen. Hij misleidt de volken aan de vier hoeken van de aarde.

Hij brengt hen bijeen voor de strijd.

Grimmig, vastbesloten.

Zie ze komen.

Alle heiligen in de stad, en ook zij die zich nog in de legerplaatsen bevinden, zien het.

Maar zij weten dat Satan slechts een korte tijd gegund is. Zij kennen de afloop.

Hij, satan, weet dat ook.

Maar toch probeert hij het. Zie, wat een machtig leger, een menigte zo talrijk als zandkorrels aan de zee. Ze trekken op over de hele breedte van de aarde, en omsingelen het kamp van de heiligen en de geliefde stad. Maar vuur uit de hemel daalt neer en verteert hen. En de duivel, die hen misleidde, wordt in de poel van vuur en zwavel gegooid, bij het beest en de valse profeet. Daar zullen ze dag en nacht worden gepijnigd, tot in eeuwigheid (Openbaring 20:9-10).

Deze dramatische gebeurtenis kan in eerste instantie vragen oproepen.

Daarom is het goed om te gaan kijken wie hier bij betrokken zijn.

We zagen al dat velen die in het geloof sterven, direct in de hemel komen.

Tezamen vormen ze volken, die geregeerd zullen worden door hen die hun leven gaven voor Christus. De martelaren om Christus’ wil (Openbaring 20:4).

Al deze gelovigen die zo de eerste opstanding meemaakten, zullen niet meer de tweede dood kunnen ondergaan. Zij zijn blijvend bij Christus.

Maar ook op de jongste dag krijgen zij een vernieuwd lichaam.

Daartegenover zijn er ongelovigen die na hun sterven direct in de hel terecht komen.

Denk aan de rijke man, die de arme Lazarus niet zag zitten (Lucas 16).

Denk aan de vele waarschuwingen van Jezus (Matteüs 5:29, 23:33).

Ik veronderstel dat er ook mensen sterven die tot aan de jongste dag dood blijven.

Dit op basis van Openbaring 20:5 :

‘De andere doden kwamen niet tot leven voordat de duizend jaar voorbij waren’.
We weten dat er vele mensen zijn die noch hun hart aan Jezus noch aan Satan hebben gegeven.

De twijfelaars. Zij die niet met het Evangelie in aanraking zijn gekomen. Zij die door verkeerde beeldvorming Gods majesteit niet hebben weten te ontdekken.

Na hun eerste opstanding uit de dood, op de jongste dag, staan zij voor een keus.

De hele wereldgeschiedenis zal transparant voor hen zijn.

De poorten van het nieuwe Jeruzalem staan uitnodigend open.

Maar alles wat verwerpelijk is en iedereen die zich met gruwelijke dingen en leugens inlaat, komt de stad niet binnen, alleen zij die in het boek van het leven staan, het boek van het Lam (Openbaring 21:27).

God kiest, dat zien we bij het opengaan van de boeken (Openbaring 20:13-15).

Maar in Gods keuze laat Hij de keus aan de mens.

Al die opgestane mensen moeten kiezen.

Zij zijn er op dat moment toe in staat.

Niemand van hen kan zich ergens achter verschuilen.

God doet hen opstaan als toerekeningsvatbare mensen.

Kies!

Vanuit het nieuwe Jeruzalem zien de gelovigen bloedverwanten en vrienden; zij zien hen opstaan en zien hen hun afweging maken.

Zij bidden, en hun bidden heeft effect.

Zo zullen er nog velen zijn die voor Jezus kiezen, en behouden zullen worden.

Maar ook velen zullen tegen Hem kiezen.

Zij scharen zich aaneen.

Doelbewust.

De Satan zal hen helemaal in zijn macht krijgen.

Ze trekken op, over de hele breedte van de aarde, en omsingelen het kamp van de heiligen en de geliefde stad. Maar vuur daalt neer uit de hemel en verteert hen. En de duivel, die hen misleidde, wordt in de poel van vuur en zwavel gegooid, bij het beest en de valse profeet (Openbaring 20:9-10).

Toen werden de dood en het dodenrijk in de vuurpoel gegooid. Dit is de tweede dood, de vuurspoel. Wie niet in het boek van het leven bleek te staan werd in de vuurpoel gegooid

(Openbaring 20:15-15).

Tot nu toe heb ik geprobeerd om Openbaring 20 en 21 zo letterlijk mogelijk te lezen.

Ik ga ervan uit dat het nieuwe Jeruzalem als een piramide neerdaalt op de aarde, die zich net daarvoor heeft omgevormd tot een afgeknotte piramide. Zodat ze samen één

welsluitend geheel vormen, en de geopende poorten toegankelijk zijn.

Deze omvorming van de ronde aarde naar een afgeknotte piramide heeft enige tijd nodig, en het zal gepaard gaan met tal van bijzondere natuurverschijnselen.

Ik neem aan dat het begin van dit proces ons getekend wordt in Openbaring 6.

Er gebeuren dan allemaal heel vreselijke dingen.

We kunnen het haast niet vatten.

Hoe kan God zoiets toestaan?

Maar dan krijgen we een blik in de hemel.

We zien dan de martelaren staan die vanwege hun geloof gedood zijn.

Zij roepen: ‘O heilige en betrouwbare Heer, wanneer zult u de mensen die op aarde leven eindelijk straffen en ons bloed op hen wreken? (Openbaring 6: 10)

Die vraag laat zien dat de gestorven heiligen in de hemel instemmen met de gruwelijke acties die gaande zijn, en dat zij graag zouden zien dat het proces versneld zou worden.

Maar dan wordt hen gezegd nog een korte tijd geduld te hebben, totdat ook de andere dienaren, hun broeders en zusters die net als zij zouden worden gedood, zich bij hen gevoegd zouden hebben (Openbaring 6:11)

In Openbaring 7:1 zien we vier engelen bij de vier hoeken van de aarde staan.

Ik veronderstel dat op dat moment de vorming van de afgeknotte piramide al ver vervorderd is.

Nu wil ik Openbaring niet verder gaan uitleggen.

Het gaat mij erom om Openbaring zo letterlijk mogelijk te nemen.

Veelal kan dat.

Maar we moeten wel verder willen en durven kijken dan de dood.

Want de dood is slechts een tijdelijke onderbreking.

Gelovigen, die bewust voor Jezus hebben gekozen, komen direct in de hemel. Zij die om hun geloof vermoord zijn, krijgen een hoge functie. Zij gaan mee regeren.

Ongelovigen, die bewust tegen Jezus hebben gekozen, gaan naar de hel.

Maar allen die het niet zo goed hebben geweten, zullen op de jongste dag opstaan om – onder optimale condities – een keus te mogen doen. Een keus, zo zal blijken, dat in overeenstemming zal zijn met Gods oordeel.

Achter al die oordeelsprofetieën uit Openbaringen mogen we zo de hand van de Timmerman zien. Hij sloopt eerst en verwijdert alles wat ondeugdelijk is, en daarna herstelt en vernieuwt Hij de aarde.

Maar alle mensen hebben eeuwigheidswaarde.

Daar gaat Hij heel zorgvuldig mee om.

Door de aangekondigde catastrofes zullen ze weliswaar massaal omkomen, maar even later zullen ze sterker met een nieuw lichaam opstaan. Klaar om te kiezen.

Klaar om Jezus te gaan ontmoeten, of om Hem heel bewust af te wijzen.

God neemt de mens heel serieus.

Ook de keus van elk mens.

Ieder mens zal de gevolgen van zijn eigen keus ondervinden.

Vandaar al die waarschuwingen in Openbaring.

Want God wil serieus genomen worden.

Vandaar, denk ik, dat het belangrijk is Openbaring zo letterlijk mogelijk te lezen.

Dan komt de ernst en Gods goedheid het best uit de verf.

Vandaar die vier hoeken en die piramide.

Als het gaat zoals is beschreven, dan is het goed dat te herkennen.

4. Onderbouwing door Gods reddende actie tijdens de zondvloed.

We weten dat na de zondeval Adam en Eva uit het paradijs zijn gezet.

Engelen kwamen naar de aarde om het paradijs te bewaken.

Kennelijk wilde God het paradijs gaaf houden.

Tijdens de zondvloed gaat God de wereld schoonmaken.

Door de watervloed verdwijnt veel in het diepe water.

Alleen Noach met de zijnen, en met alle dieren in de ark, werden behouden.

Verdween toen ook het paradijs onder water?

Zo ja, waarom?

Ik denk dat God het paradijs in veiligheid heeft gebracht.

Hoe?

We weten dat Henoch wandelde met God.

Hij wandelde zomaar de hemel in.

Henoch was kennelijk zo gaaf, dat hij direct in de hemel kon worden opgenomen.

Iets dergelijks geldt, denk ik, voor het paradijs.

God heeft het paradijs gaaf willen houden.

Engelen uit de hemel stonden daar garant voor.

Tijdens de zondvloed heeft God het paradijs losgemaakt van de rest van de aarde.

Het paradijs werd opgetild in de hemel.

Alles in het paradijs bleef in leven.

Alle dieren, alle bomen, planten en struiken.

Al het geschapene werd daardoor in veiligheid gebracht.

Niets mocht uitsterven.

Want er kwam, zeker weten, een vervolg.

De aarde zou worden hersteld en vernieuwd.

In de hemel ontwikkelde het paradijs zich verder.

Zo zien we in Openbaring dat er al meerdere bomen des levens zijn.

Die ene prachtige boom, had zich inmiddels vermenigvuldigd.

Na hemelvaart komt Jezus in dit paradijs, en begint Hij aan de bouw van het nieuwe Jeruzalem.

Hij doet gelovigen opstaan, en schakelt hen in bij de bouw.

Zij hebben het zicht op de aarde.

Alles wat echt mooi is, brengt hen op ideeën om er nog iets mooiers van te maken.

Zo vordert de bouw.

Al bijna 2000 jaar is dat nieuwe Jeruzalem in aanbouw.

Haar afmetingen zijn gigantisch.

Binnenkort zal het neerdalen.

Vol verwachting mogen we daar naar uitzien.

Tot zover de nadere onderbouwing van het idee dat de aarde een piramide vorm krijgt, en dat in het begin de aarde ook al een piramidevorm heeft gehad.

Dit idee vind je te ver gaan. Je schrijft dat je het zeker speculatief vindt.

Alleen op basis van de Schriftgegevens gun je dit idee het voordeel van twijfel.

Ik hoop met deze nadere onderbouwing het idee van de piramidevorm steviger te hebben neergezet.

Want inderdaad, jouw inschatting dat wetenschappers mij voor gek zullen verklaren, ligt voor de hand. Zelfs de meeste gelovigen zullen dit idee wegwuiven.

Maar toch, laten we eens een gedachtenexercitie doen.

Leert de geschiedenis niet dat bijna alle nieuwe ideeën in eerste instantie werden afgewezen? Ter illustratie:

Isaac Newton is iets dergelijks overkomen. In 1668 werd hij fellow of professor van het Trinity College. Hij hoefde er geen les te geven, maar de discussies die hij moest voeren om zijn theorieën aannemelijk te maken, kostten hem zoveel moeite dat hij meerdere malen een inzinking kreeg. Pas in 1684 kon een astronoom hem overtuigen zijn theorieën op papier te zetten. Dat werd het beroemde boek Philosophiae Naturalis Principia Mathematica, ofwel De wiskundige grondbeginselen van de natuurfilosofie. En dat alles in het Latijn. (bron: De Reformatie van mei/juni 2010).

Wetenschappers zijn doorgaans terughoudend in erkenning van zowel goede als slechte ideeën. De evolutietheorie vind ik een slecht idee. Hoelang heeft het niet geduurd voordat die theorie enigszins aansloeg?

Wie bij het kanaal van Korinte of bij de Grand Canyon heeft gestaan, heeft enorme verschuivingen in aardlagen kunnen zien. Verschuivingen die feiten aan het licht brengen waarvoor wetenschappers nog geen afdoende verklaringen hebben.
Deze feiten alleen al zouden wetenschappers bescheiden moeten maken.
Onder de vele wetenschappers zijn er slechts enkelen die de wetenschap echt een stap verder brengen. Zij zijn van nature nieuwsgierig, en zullen niet snel de brenger van een nieuw idee voor gek verklaren.
Elk nieuw idee heeft absorptietijd nodig; het heeft tijd nodig om opgenomen te kunnen worden.

Gezien het bovenstaande kan ik het goed plaatsen dat men het idee van die piramide te gek vindt.

Maar vervolgens hoop ik wel dat er bereidheid zal zijn om de voors en tegens te wegen.

Het idee dat tijdens de zondvloed de aarde van piramide- in bolvorm is getransformeerd, is zeker speculatief. Ook ik heb er geen harde bewijzen voor.

Alleen het feit dat er ergens in Indonesië een lijn te trekken is, waar aan de ene kant de flora en fauna erg verschilt met die aan de andere kant, zou enigszins in die richting kunnen wijzen.

Maar verder heb ik geen aanknopingspunten, dan alleen de interpretatie vanuit de Schrift.

Die interpretatie is te vergelijken met wat gangbaar is.

Zo zijn er veel creationisten die rond de zondvloed een catastrofemodel aanhangen.

Velikovsky meende dat na de zondvloed de aarde vele eeuwen in chaos verkeerde.

Als ik het goed heb heeft de wetenschap al die catastrofemodellen afgewezen.

Ook ik had zo mijn twijfels bij die catastrofemodellen, omdat we God kennen als een God van orde.

De zondvloed is geen buitenproportionele actie geweest.

Alle mensen, uitgezonderd Noach en de zijnen, kwamen weliswaar om in de golven.

Maar op de jongste dag zullen ze allemaal opstaan.

Maar verder, werd nu echt alles door die waterkracht verwoest, zelfs het paradijs?

Ik kan mij het eigenlijk niet voorstellen.

Vandaar dat ik denk dat het paradijs losgemaakt is van de aarde, en in veiligheid gebracht.

De rest van de aarde raakte in onbalans en transformeerde in een bolvorm.

Uit de Schriften weten we dat op de jongste dag de aarde zal transformeren. Hierboven noemde ik al enkele Schriftplaatsen. Maar er zijn er veel meer. Denk bijvoorbeeld aan:

Haggai 2:7,8 en 10 (NBG51)
“Want dit zegt de Heer van de hemelse machten: Nog een korte tijd, een ogenblik slechts, en Ik zal de hemel en aarde, de zee en het land doen beven. Ja, alle volken breng ik in beroering, hun schatten zullen mij toevallen en Mijn huis zal ik vullen met pracht en rijkdom – zegt de Heer van de hemelse machten.”
Hebreeën 12:26-27
‘Nog eenmaal zal Ik de aarde doen beven, en met de aarde ook de hemel’. Met dat ‘nog eenmaal’ wordt bedoeld dat wat geschapen is, wankelt en verdwijnt, zodat alleen blijft wat onwankelbaar is.

Wim Rietkerk schreef het boek ‘Titanic‘. In dat boek reikt hij veel ideeën aan voor nadere Bijbelstudie. Hij bespreekt ook diverse aspecten van de jongste dag. Daarover schrijft hij:

“Hebreeën 12 blijkt zo een krachtig getuigenis van hetzelfde positieve bericht, dat de Heer de aarde niet gaat vernietigen, maar gaat veranderen. Wat we in de toekomst mogen verwachten is een transformatie, een metathesis, van de wereld “.

Al met al geloven de meeste orthodoxe christenen wel in een transformatie van de wereld op de jongste dag.

Tegelijkertijd denkt men in termen van herstel en vernieuwing. Want zo spreekt de Schrift ook.

Als een zeilboot in de storm zijn mast verliest, dan is het herstel van die boot gemakkelijk voor te stellen. Als naast het plaatsen van een nieuwe mast de boot nog een verfbeurt krijgt, dan is er zeker sprake van herstel en vernieuwing.

Zodra de mast wordt geplaatst, ziet iedereen wel dat de oude glorie terugkomt.

Wie letterlijk het nieuwe Jeruzalem op aarde ziet neerdalen, denkt niet direct aan het herstel van oude glorie.

Want daar is gedachtenacrobatiek voor nodig.

Is wat eens op aarde zal neerdalen, eerder van de aarde weggenomen? (herstel van mast + boot)

Maar dan wel vernieuwd en mooier gemaakt?

Een vader kan in het spel met zijn kind plotseling iets wegnemen en verbergen. Het kind begrijpt er niets van, zoekt, kijkt vader aan, zoekt verder en laat tenslotte tranen.

Dan timet de vader het juiste moment en haalt het ‘verstopte’ met een lach tevoorschijn.

Leuk zo’n spel. Kind blij, vader blij.

God mogen we kennen als de Almachtige Vader.

Een Vader vol liefde, humor, die wellicht een pedagogisch spel niet schuwt.

Zou zo’n Vader iets voor ons verstopt kunnen hebben?

Waarom zou Hij enkel Paulus een glimp hebben gegund van wat Hij voor ons verborgen houdt?

Maakt dit bij ons een vermoeden wakker dat Vader ergens mee bezig is?

Ja, waarom anders haalde God Paulus even in de derde hemel? (2 Korintiërs 12:2-4).

Waarom mocht Paulus even in het paradijs zijn?

Misschien lees ik de Bijbel wel te letterlijk.

Het is eigenlijk te gek: die piramidevorm, Jezus die met vele gestorven heiligen op dit moment bouwt aan het nieuwe Jeruzalem, een Paulus die even een kijkje mag nemen.

Ja, ik ben gegrepen door het boek van Randy Alcorn.

Zijn denken over de hemel is zeldzaam prachtig.

Het is gedurfd. Niet alles is deugdelijk onderbouwd, maar de richting is goed.

Het ademt een hemelse lucht waarin God wordt verheerlijkt.

Vandaar dat ik toch nog even aan het idee van die piramide wil vasthouden.

Ik begrijp dat het voor ‘bepaalde’ wetenschappers een te gek idee is.

Maar als het echt te gek is, dan moeten daar argumenten voor zijn.

Argumenten die dit wonder tegenspreken.

Wetenschappers doen tegenwoordig onderzoek naar bijna-doodervaringen en wonderbaarlijke genezingen.

Dus de feiten, die na het wonder aan het licht komen, zijn in kaart te brengen.

Feiten, niets anders dan feiten.

De aardkorst toont miljarden feiten.

Wie heeft er een afdoende verklaring voor de verschuivingen van de continenten?

Hoeveel ijstijden zijn er geweest?

Ik probeer geloof en wetenschap bij elkaar te brengen.

Door de telling van Adams leeftijd te laten beginnen vanaf de zondeval, komt er ruimte om de duur van het paradijs langer voor te stellen. Dit biedt zo wetenschappers alle ruimte om zowel te denken aan een oude als aan een jonge aarde.

Dit hoofdidee van de paradijsthese is sterk.

Door toevoeging van het piramide-idee, maak ik het zwakker.

Ik begrijp dat ik een probleem creëer, vooral voor hen die de evolutietheorie afwijzen.

Want juist door mij in de evolutietheorie te verdiepen, ben ik min of meer op het idee gekomen.

Laat ik dit uitleggen.

We berekenen nu op grond van diverse waarnemingen dat er circa 1022 sterren zijn. Dat grote aantal gaat ons bevattingsvermogen ver te boven. Het is vergelijkbaar met het aantal zandkorrels in de Sahara. (bron: Wetenschap in beeld)
Na de oerknal is een proces op gang gekomen waar telkens uit bestaande massa’s nieuwe sterren zijn ontstaan. Gigantische explosies hebben zich voorgedaan en daarna hebben brokken massa’s zich in de loop van tijd getransformeerd tot bolvormige hemellichamen.
Dus de wetenschap veronderstelt delingen van hemellichamen, die daarna transformeren tot bolvormen.
Gezien het aantal sterren is het aantal delingen enorm groot.
Zo gezien is het haast normaal dat er delingen zijn.
De veronderstelling dat de aarde zich heeft gedeeld is zeer aannemelijk.
Alleen het moment en de omstandigheden zijn wetenschappelijk zeker aanvechtbaar.
Zelfs als je het vele water beschouwt als bluswater.
Wetenschappers maken veelvuldig gebruik van kansberekeningen om hun theorieën te ondersteunen. Evolutie is niet gebaseerd op blind toeval, maar op berekend toeval.
Er is geëxperimenteerd met het maken van leven uit oersoep (Uri en Miller)
Ondanks de evolutieketen helemaal in kaart te krijgen en ondanks dat kansberekeningen slechts een minimale kans van slagen aantonen, staat de evolutietheorie nog stevig.
Het piramide-idee is moeilijk te onderbouwen, maar er mag ‘best’ verondersteld worden dat de aarde vroeger een andere vorm had. Wellicht is met behulp van een kansberekening uit te maken welke kans er is dat de aarde inderdaad vroeger een piramidevorm heeft gehad.
Als dat zou lukken, dan zou het goed zijn om die uitkomst eens te vergelijken met die van de evolutietheorie.
Feiten tellen. Daar kan geen enkele wetenschapper omheen.
De evolutietheorie verklaart feiten, verklaart het leven op aarde.
Feiten dwingen tot theorievorming.
Hoe meer feiten met een theorie te verklaren zijn, hoe steviger zo’n theorie staat.
Nu heeft nog geen enkele theorie de grote verschuivingen in de aardkorst afdoende kunnen verklaren.
Nieuwsgierige wetenschappers zullen op zoek zijn naar nieuwe modellen.
Nieuwsgierige wetenschappers willen alles verklaard zien.
Nieuwe inzichten kunnen oude theorieën doen vervagen.
Zo blijft de wetenschap constant in ontwikkeling.
Gelukkig maar.
Wat vandaag het laatste woord lijkt te hebben, kan morgen worden afgedankt.
De geschiedenis laat niets anders zien.

Samenvattend: ik moet toegeven dat het idee van de piramide het hoofdidee van de paradijsthese zwakker maakt, en de kloof tussen geloof en wetenschap ‘tijdelijk’ nog meer vergroot.

Maar na divergerend denken over geloof en wetenschap zal er een fase volgen van convergerend denken.

Zo las ik van prof. J. van Bruggen het volgende: “Terwijl de toekomstprofetie niet geschikt is om de toekomst in kaart te brengen, is zij wel geschreven om de vervulling, wanneer die komt, te herkennen.”

Ik veronderstel dat in de komende jaren met geavanceerde technieken de aardlagen steeds beter in kaart zullen worden gebracht. Zodra dat gebeurt, is het mogelijk om de vorm die de aarde voor de zondvloed had, te bepalen.

Immers nu al is de Akropolis in Athene te reconstrueren. Met relatief nog meer gegevens, die nu nog verstopt zitten in aardlagen, zal de ‘vroegere’ vorm te bepalen zijn.

Welke wetenschapper zal niet benieuwd zijn naar de uitkomst van dat onderzoek?

Niet elke wetenschapper heeft het postuur van een Newton, Einstein of Menten.

In eerste instantie zullen bijna alle wetenschappers het idee van de piramide verwerpen.

Zo gaat het meestal met nieuwe ideeën.

Maar onder al die wetenschappers is er altijd wel een enkeling die getriggerd raakt door een nieuw idee, en dat hoe dan ook gaat uitwerken.

Dat zijn de enkelingen, behept met een mentaliteit die de wetenschap verder brengt.

Tot zo ver de nadere onderbouwing, toelichting en inbedding van de piramidevorm.

Maar je had meer vragen en opmerkingen.

Eerst wil ik echter nog twee ideeën verder uitwerken.

Want bij het oplossen van ‘aloude’ vragen ontstaan ook wel weer nieuwe probleempjes.

Zoals gezegd is mijn devies: ‘Hoe groter we denken over God, hoe eenvoudiger de problemen over komen’.

God schakelt mensen in. Over Gods leiding en onze verantwoordelijkheid, daarover hebben we het al eens gehad.

Nu wil ik daarin nog enkele stappen maken, en wel:

Bij het laatste oordeel schakelt God mensen in.
Bij de duiding van de geschiedenis, na de jongste dag, schakelt God mensen in.

Er staat ons iets verbazingwekkends te wachten.

Terwijl wij speuren naar leven in het grote heelal, en daar miljarden aan uitgeven, zal op een gegeven moment een klein hemellichaampje naar de aarde toekomen.

Het zal zelfs ‘rustig’ op de aarde neerdalen.

Op dat hemellichaampje bruist het van leven, van heilig leven.

De contouren van het paradijs zijn nog herkenbaar, maar inmiddels zijn enkele gebieden bebouwd.

Er is zelfs een hele stad ontstaan, het nieuwe Jeruzalem.

Het blijkt dat diverse gebouwen zijn gekopieerd.

De Timmerman heeft dat met opzet laten doen om heiligen een vertrouwde woning te geven.

In enkele huizen is prachtige muziek te horen. Ook alweer gekopieerd van wat eens op aarde heeft geklonken. De Timmerman kent de smaak van zijn geliefden, en Hij heeft ervoor gezorgd dat ze het mooiste van alles hier ter beschikking hebben. Hij gunt het zijn broeders en zusters.

Dit nieuwe Jeruzalem zal neerdalen op aarde.

Voor de ogen van allen die dan uit de dood zullen opstaan.

De poorten van het nieuwe Jeruzalem staan open, maar niets wat verkeerd is mag erin.

Ook na de opstanding uit de dood komen de ‘ongelovigen’ het nieuwe Jeruzalem niet in.

Er moet gekozen worden.

De poorten staan open. Met ‘witte’ kleren is iedereen welkom.

De bewoners van het nieuwe Jeruzalem zien allen die buiten staan.

Zij kennen hun geliefden.

Zij gaan bidden, zij gaan bidden voor iedereen.

Zij wensen dat allen de goede keus zullen maken.

Maar in het bijzonder bidden zij voor hun geliefden.

De opgestane doden (op de aarde die zo veranderd is)verkennen de nieuwe situatie.

Zij zien de stad, en bevragen elkaar.

Onder hen zijn velen die wel de Bijbel kennen maar dat Woord niet echt geloofden.

Nu herkennen zij de situatie.

Zij wijzen allen die het maar horen willen op de Bijbelse profetieën.
Tussen al die mensen zijn er ook die tot de jongste dag geleefd hebben en net een onvergankelijk lichaam hebben ontvangen.

Ook zij proberen de nieuwe situatie te duiden.

Enkele van hen weten hun Bijbel te vinden.

Is dit voorspeld?

Velen komen tot inkeer en verzamelen zich in kampen.

Sommigen weten al snel het nieuwe Jeruzalem te bereiken.

Maar er ontstaat ook woede, afkeer en vijandschap.

Velen zijn boos en groeperen zich om het nieuwe Jeruzalem aan te vallen.

De heiligen zien dat gebeuren.

Hun gebeden voor hen verstommen.

Dan krijgt Satan vrij spel.

Hij groepeert massa’s mensen om ten strijde te trekken tegen de geliefde stad.

Velen gaan.

Zie hun gezicht, zie de gebalde vuisten.

Zie het kwaad in hun ogen.

Zie hun hoogmoed.

Zij willen de geliefde stad alsnog vernietigen.

Maar dan.

Vuur uit de hemel daalt neer.

Openbaring 20.

Het idee is, dat na de opstanding uit de doden, mensen met een vernieuwd lichaam terugkomen op de ‘oude’ aarde. Zij constateren dat de wereld veranderd is. Iedereen vraagt aan iedereen wat het allemaal te betekenen heeft. Tussen hen bevinden zich ook mensen die zich de Schriften herinneren.

Zij kennen al die vreemde verschijnselen plaatsen. Zij spreken erover.

Met die kennis voorhanden, moet iedereen een keus maken.

Aan hen wordt getrokken; er is een gebedskracht uit de hemel.

Maar ook Satan en allen die al bij hem zijn, oefenen een kracht uit.

Het maken van een keuze zal voor hen die opgestaan zijn uit de dood, ondanks dat hun lichaam optimaal zal werken, toch niet makkelijk zijn.

Misschien voor de meesten wel net zo zwaar als toen ze nog op aarde leefden.

Het idee, dat na de opstanding voor velen nog een keuze mogelijk is, vereist een toelichting.

Want dit idee gaat ver, en ik heb nog niet kunnen achterhalen of het tegen Schrift dan wel tegen de belijdenis ingaat.

Allereerst wil ik nauwkeuriger aangeven wat er na de dood met de ziel van mensen gebeurt.

De gelovigen gaan direct naar de hemel. Randy Alcorn vult hun hemelse leven heel concreet in. Ik onderschrijf het meeste wat hij in zijn boek noemt.
Alleen ik denk dat er nog meer te zeggen is. Ik veronderstel dat zij Jezus meehelpen bij de bouw van het nieuwe Jeruzalem. Ik denk dat het paradijs in veiligheid is gebracht en zich bevindt in de derde hemel. Het paradijs wordt gedeeltelijk verder in cultuur gebracht, er ontstaat een prachtige stad. Werden op aarde de gelovigen vergeleken met bouwstenen
(1 Petrus 2:5), in het nieuwe Jeruzalem worden ze vergeleken met zuilen( Openbaring 3:13). Ieders aandeel doet er echt toe.
Vanuit dit nieuwe Jeruzalem, waar de bouw gewoon rustig verder gaat, gaat Jezus regeren.
Hij gaat dit niet alleen doen, hij stelt daartoe heersers aan. Dat blijken de mensen te zijn die hun bloed voor Jezus hebben gegeven
De ongelovigen, zij die Jezus hebben afgewezen, komen direct in de hel.
Vooral de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus laat zien dat mensen die op de aarde verkeerd leefden, in de hel komen.
Jezus zelf heeft meerdere keren de mensen gewaarschuwd door hen dit punt onder ogen te brengen.
De overigen gaan noch naar de hemel noch naar de hel.
Hun ziel slaapt of is op en andere manier inactief.
Van ons gelovig voorgeslacht weten we dat ze op de tribune zitten (Hebreeën 12:1) en alles volgen. Zij bidden, en enkelen van hen regeren op dit moment.
Van de ongelovige rijke man weten we dat hij het zwaar heeft. Hij wil zelfs dat zijn vrienden en kennissen worden gewaarschuwd. Hij is actief en ziet met pijn het wereldgebeuren onder ogen.
Van de overigen weten we eigenlijk niets.
Het zijn de mensen die geen keuze voor Christus hebben gemaakt.
Hun wacht nog het oordeel.

Vervolgens weten we dat net voor de jongste dag vele gelovigen Jezus tegemoet zullen gaan in de lucht. Verondersteld mag worden dat hun lichamen tegelijkertijd vernieuwd zullen worden.

Zij zullen het neerdalen van het nieuwe Jeruzalem op afstand kunnen volgen.

Verondersteld mag worden dat niet iedere gelovigen Jezus tegemoet zal gaan. Er zullen enkelen achterblijven om de anderen het Evangelie op het laatste moment nog te laten horen.

In elk geval zullen er minstens twee getuigen achterblijven.

Zij zullen tenslotte de dood vinden.

Maar na enkele dagen zullen zij weer opstaan.

Ieder zal het weten.

Niemand kan dan meer ontoerekeningsvatbaar verklaard worden.

Opnieuw zullen velen zien dat het leven sterker is dan de dood.

Het laatste oordeel volgt.

Opgestane mensen worden geoordeeld. Opgestane mensen die enige tijd zullen krijgen om zich te oriënteren. Opgestane mensen die volledig bij hun verstand zullen zijn.

Opgestane mensen die geconfronteerd zullen worden met het nieuwe Jeruzalem.

Alles staat klaar voor een eerlijk oordeel; het laatste oordeel.

God is rechtvaardig, en in Zijn laatste oordeel betrekt Hij de ‘laatste alles bepalende’ keus van de mens.

Zal deze zich verzetten tegen God, en samen met al die anderen die zich eveneens keren tegen God, optrekken tegen Gods geliefde stad, het nieuwe Jeruzalem?

In de Schriften wordt duidelijk over het laatste oordeel gesproken. Ook in de catechismus zondag 31 vinden we het idee terug dat God zowel in dit als in het toekomstige leven zal oordelen.

Gelovigen weten dat zij direct na dit leven tot haar Hoofd Christus zullen worden opgenomen (Catechismus zondag 22).

Het oordeel over de gelovigen vindt dus in dit leven plaats. Op de jongste dag rest hen, volgens een van de meest gangbare verklaringen, een publiek oordeel. Dit publieke oordeel staat in het teken van het laten zien van Gods gerechtigheid, opdat God alle eer toekomt.

Er zitten mooie kanten aan het idee dat gelovigen het publieke oordeel wacht.

Omdat de uitkomst bekend is, zal het ceremonieel van aard zijn.

Dit alleen al roept vragen op.

Past zo’n gebeuren bij de jongste dag?

Er zijn verschillende teksten die een andere denkrichting aanwijzen. Bijvoorbeeld:

Waarachtig, ik verzeker u: wie luistert naar wat ik zeg en hem gelooft die mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven; over hem wordt geen oordeel uitgesproken, hij is van de dood overgegaan naar het leven (Johannes 5:24).
Gelukkig en heilig zijn zij die deel hebben aan de eerste opstanding. De tweede dood heeft geen macht over hen. Zij zullen priester van God en van de Messias zijn en duizend jaar lang samen met hem heersen (Openbaring 20:6).
Weet u dan niet dat Gods heiligen over de wereld zullen oordelen? Weet u dan niet dat wij over de engelen zullen oordelen? (1 Korinthe 6:2-3).

Uit bovenstaande teksten blijkt dat heiligen het eeuwige leven hebben. Door de dood heen vervolgen zij hun leven als priester van God en van de Messias. Zelfs komt er een moment dat zij de wereld zullen oordelen. Zelfs engelen zullen door hen geoordeeld worden.

Dit laatste roept het beeld op dat God de heiligen inschakelt bij het laatste oordeel.

Die heiligen zullen uiteraard in het bijzonder betrokken zijn op hun familie, vrienden en kennissen.

Over hen mogen zij mee oordelen.

Aardse ouders kunnen hun kinderen wel eens de deur wijzen. Dan zijn de verhoudingen echt kapot.

Die heiligen, die mee mogen oordelen, kunnen hun eigen kinderen ook veroordelen.

Maar is die kans groot? Dan moet zo’n kind zijn ouders wel heel erg haten!

Er zal geen discrepantie zijn tussen Gods oordeel en dat van de heiligen.

Het laatste oordeel zal bij alle heiligen goed vallen.

Zij zullen Hem eren die daarvoor alle eer toekomt!

Het laatste oordeel zal, volgens mij, slechts gaan over hen die nog niet geoordeeld zijn.

Dat zijn de doden die als doden begraven worden (Mattheüs 8:22).

Eerder heb ik verondersteld dat wellicht een deel van hen die bij de zondvloed zijn omgekomen en een deel van de Joden die in de gaskamer het leven hebben gelaten, wellicht in de hemel zijn.

Daar kom ik nu op terug. Het blijft natuurlijk zo dat in het uur van grote benauwdheid mensen zich kunnen bekeren en dat de hemelpoort kan opengaan. Maar dat is niet waarschijnlijk. Je sterft zoals je geleefd hebt.

Daarom verwacht ik dat gestorvenen die niet echt hebben gekozen voor of tegen God, op dit moment noch in de hemel noch in de hel zijn. Zij zijn vooralsnog echt dood.

In Openbaring 20:5 lezen we immers:

De andere doden kwamen niet tot leven voordat de duizend jaar voorbij waren.

De gelovigen maken de eerste opstanding mee direct na hun sterven.

De overigen (met uitzondering van hen die direct in de hel zijn beland) komen tot leven net voor het grote oordeel. Zij ontvangen een onvergankelijk lichaam dat perfect is. Hun ‘oude’ ziel huist in dat perfecte lichaam, en is in staat om te kiezen.

Die overigen, die opnieuw mogen kiezen, zijn heel talrijk. Hele volkeren.

Ik denk onder andere aan:

Allen die tijdens de zondvloed zijn omgekomen.
Alle volkeren buiten Israël, waaraan God zich niet heeft geopenbaard.
Alle volkeren waar het Evangelie niet is gebracht.
Alle half-gelovigen; zoals de vijf dwaze meisjes (Matteüs 25:1-13).
Alle gestraften die God nog een kans geeft.
Velen die tijdens de oordelen voorafgaand aan het laatste gestorven zijn (want de aarde zal dan door grote rampen getroffen worden en velen zullen sterven; maar daarvan zal een deel naar de hemel gaan, een deel naar de hel en de overigen zullen opstaan voor het laatste oordeel).

Tijdens het laatste oordeel zijn er vele volkeren op aarde aanwezig.

Alle ‘overigen’ die opgestaan zijn.
Allen die de gruwelijke oordelen, die aan het laatste oordeel voorafgaan, hebben overleefd.

Ik veronderstel dat het paradijs in de derde hemel is opgenomen, en dat daar gebouwd wordt aan het nieuwe Jeruzalem.

Gods ‘aardse’ koninkrijk bestaat daardoor uit twee koninkrijksdelen.

Johannes is een blik in de toekomst gegund. Hij mocht in de hemel kijken, en een blik werpen op de beide koninkrijksdelen.

Bovendien zag Johannes visioenen die telkens vanuit een andere invalshoek een herhaling te zien geven: die van de zeven zegels, de zeven bazuinen en de zeven schalen.

Ook zag hij visioenen met eerst het hoofdthema, en daarna de uitleg.

Al met al zijn de visioenen van Johannes niet gemakkelijk.

Ook bij invulling van het idee van de beide koninkrijken, blijft het lastig.

Maar laat ik eerst een poging doen, om pas daarna een conclusie te trekken.

Ik wil de visioenen indelen naar de plaats vanwaar deze zullen plaatsvinden: in de hemel, in het nieuwe Jeruzalem of op de aarde.

De visioenen die zich zullen afspelen in de hemel zijn:

De regie van schepping en herschepping wordt gevoerd vanuit de hemel. Na Jezus hemelvaart verandert zijn positie. Hij is waardig om verder stuur te geven aan de geschiedenis. Werkte de Vader al vanaf de schepping door de Zoon, bij de hemelvaart blijkt dat Jezus terecht Zijn taak mag voortzetten. Hij heeft het recht verworven om verder te mogen gaan. Het Lam, met Leeuwenkracht, zal de regie voeren over de herschepping en Satan en al de zijnen definitief verslaan. Wie zal niet juichen! Iedereen om Gods troon riep luid: “Het lam dat geslacht is, komt alle macht, rijkdom en wijsheid toe, en alle kracht, eer, lof en dank” (Openbaring 5: 12).
De oudsten, als vertegenwoordigers van de gelovigen, komen twaalf keer voor in de visioenen die opgetekend zijn in Openbaring. Ze staan dicht bij de troon en hen ontgaat niets.
Telkens weer zien we hen buigen om God te aanbidden.
Tenslotte aanbidden zij God met de woorden: ‘Amen! Halleluja!’ (Openbaring 19:4).
In de hemel is een altaar aanwezig. In de visioenen wordt er achtmaal over gesproken.
Onder dat altaar bevinden zich de zielen van hen die geslacht waren omdat ze over God hadden gesproken en vanwege hun getuigenis (Openbaring 6:9).
Zij bidden onder andere om wraak op hen die hun bloed hebben vergoten.
Rond de troon staan allen die het beest hebben overwonnen. Zij zingen, net voordat het eindoordeel aanbreekt, het volgende lied (Openbaring 15):
‘Groot en wonderbaarlijk zijn uw werken, Heer, onze God, Almachtige,
rechtvaardig en betrouwbaar is uw bestuur, vorst van de volken.
Wie zou u, Heer, niet vereren, uw naam niet prijzen?
Want U alleen bent heilig.
Alle volken zullen komen en zich voor U neerbuigen,
want uw rechtvaardige daden zijn geopenbaard’.

Voordat ik de visioenen een plaats wil geven die betrekking hebben op de het nieuwe Jeruzalem, wil ik eerst nog teksten noemen die erop wijzen dat het paradijs veilig is gesteld in de derde hemel, en dat in dat paradijs een aanvang is gemaakt met de bouw van het nieuwe Jeruzalem.

Die teksten zijn:

Jezus heeft direct na zijn kruisdood het paradijs heropend. Zijn kruiswoord ‘Heden zult gij met mij in het paradijs zijn’ geeft krachtig aan dat Zijn overwinning direct wordt uitbetaald.
Paulus is opgenomen geweest in de derde hemel en heeft daar het paradijs mogen zien.
Jezus is ondermeer naar de hemel gegaan om daar woningen voor zijn geliefden klaar te maken. Ik veronderstel dat Hij bouwt met gave aardse middelen, die in het paradijs voorhanden zijn. Zo maakt Hij woningen, en richt Hij deze zo in dat de afstemming op de toekomstige bewoner perfect is.
Greijdanus en K. Schilder gaan op grond van de teksten uit Jesaja 60-62, Haggai 2:1-9 en Psalm 68 er vanuit dat op dit moment al schatten in het nieuwe Jeruzalem worden ingedragen.
Ik veronderstel dat de werkers in het nieuwe Jeruzalem de cultuurschatten beter kunnen kopiëren dan b.v. Chinezen nu tal van westerse producten namaken.
Het grootste klooster van de Lage Landen, dat vroeger in Aduard stond, kan heel goed nagemaakt zijn. Het nieuwe Jeruzalem zal vele cultuurschatten bevatten, waarvan we diverse zullen herkennen. Het ingaan in die stad is een feest. Alles zal weliswaar draaien om de Timmerman, maar Hij geniet als wij genieten van wat onder Zijn Leiding tot stand is gebracht.

De visioenen zijn:

Het Lam staat op de Sion. Hij staat op een hoog punt in het nieuwe Jeruzalem, omgeven door honderdvierenveertigduizend mensen die Zijn naam en die van Zijn Vader op hun voorhoofd hadden (Openbaring 14:1). Het zijn de vrijgekochten die maagdelijk zijn gebleven.
Paulus vergeleek al eens gelovigen met reine ‘maagden’, omdat zo zuiverheid en deugd sprekend worden uitgedrukt (2 Kor. 11:2-4).
Die honderdvierenveertigduizend mensen kwamen we al eerder tegen in Openbaring 7.
Toen werden ze verzegeld, hun kon niets gebeuren.
In dit visioen zijn we in de tijd veel verder, net voor de jongste dag.
Nu zien we dat ze in het nieuwe Jeruzalem aanwezig zijn. Zij horen een nieuw lied en zij begrijpen het. Hun ervaring heeft hen wijs gemaakt.
Zij triomfeerden en nu genieten zij van hun onthaal.

In de hemel staan tronen met daarop de zielen die onthoofd waren, omdat ze van Jezus hadden getuigd en over God hadden gesproken (Openbaring 20:4).
Ik veronderstel dat deze tronen staan in het nieuwe Jeruzalem, en dat na de eenwording van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde deze tronen er nog zullen zijn.
Eerder zagen we al dat er zielen onder het altaar aanwezig zijn. Nu zien we dat er ook zielen zijn die regeren.
Ik denk dat de werkzaamheden ‘onderling ‘verdeeld zijn, of dat ze roulerend gedaan worden.

De visoenen die plaatsvinden op de aarde zijn:

Na Christus’ overwinning is de duivel met al zijn trawanten uit de hemel gegooid.
De duivel verovert veel macht op aarde en ziet kans om vele gelovigen te treffen.
Hij gaat rond als een briesende leeuw, zoekende wie hij kan verslinden.
Zijn macht is desondanks beperkt, want aan de door God verzegelde gelovigen kan hij niet komen. Zijn macht op aarde is dus begrensd door Gods toedoen en door de gebeden van de heiligen.
In feite is de duivel duizend jaar lang door zware kettingen gebonden (Openbaring 20:2).
Tussen hemelvaart en de jongste dag gebeuren er verschrikkelijke dingen waar God de hand in heeft: de zegels worden verbroken en de bazuinen klinken.
Alles werkt heen naar het verbreken van de laatste zegel en het klinken van de laatste bazuin.
Tegen het einde, als de tijd van de heidenen voorbij is (Lucas 21:24) en als alle heidenen zijn toegetreden (Romeinen 11:25) zullen veel Joden tot geloof komen. Dan zal ‘onbuigzaamheid’ bij hen worden weggenomen (Romeinen 11:25-36).
Nadat het zevende zegel verbroken was, viel er een stilte in de hemel, gedurende ongeveer een half uur.
Toen nam de engel de wierookschaal, vulde hem met vuur van het altaar en wierp dat op de aarde. Er volgden donderslagen, groot geraas, bliksemschichten en een aardbeving (Openbaring 8:1-5).
Tegen het einde van de wereld, als alle volkeren sidderen van angst, zullen de gelovigen de Mensenzoon, bekleed met macht en grote luister, al aan zien komen op een wolk (Lucas 21:27).
Bij de laatste bazuin zullen allen die nog leven in een ondeelbaar ogenblik veranderen en bekleed worden met een onvergankelijk lichaam (1Korintiërs 15:51-53).
Wanneer de bazuin weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan (1Tessalonicenzen. 4:16).
Op het moment dat de zevende engel zijn bazuin zal laten klinken, zal Gods geheim werkelijk worden, zoals hij zijn dienaren, de profeten, heeft beloofd (Openbaring 10:7).
Toen blies de zevende engel op zijn bazuin. In de hemel klonken luide stemmen, die zeiden: “Nu begint de heerschappij van onze Heer over de wereld, en die van zijn Messias. Hij zal heersen tot in eeuwigheid”(Openbaring 11:15).
Vanaf de aarde zien de levenden de Mensenzoon steeds dichterbij komen. De Heer zelf daalt uit de hemel neer. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, en daarna zullen zij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd en gaan we in de lucht de Heer tegemoet (1 Tessalonicenzen 4:16-17)

De transformatie van de aarde:

Tijdens het blazen van de laatste bazuin zullen alle doden opstaan en een onvergankelijk lichaam aandoen.
Dit is het belangrijkste.
Maar er gebeurt meer. Ook de aarde zal een transformatie ondergaan: “Nog eenmaal zal ik de aarde doen beven, en met de aarde ook de hemel.’ Met dat ‘nog eenmaal’ wordt bedoeld dat wat geschapen is, wankelt en verdwijnt, zodat alleen blijft wat onwankelbaar is (Hebreeën 12:26-27).
Ik veronderstel dat de aarde transformeert in de vorm van een afgeknotte piramide, zodat het nieuwe Jeruzalem er precies op past.
Die transformatie gaat gepaard met tal van zeer schokkende gebeurtenissen.
Ik denk dat tijdens deze korte fase alle zeven offerschalen worden uitgegoten (Openbaring 16). Bij het uitgieten van de laatste offerschaal klonk er uit de hemel een luide stem vanaf de troon, die uitriep: ‘Het is voorbij!’ Er volgden bliksemschichten en groot geraas en donderslagen. Er kwam een zware aardbeving, zo zwaar als nog niet was voorgekomen sinds er mensen op aarde waren; verschrikkelijk was die aardbeving. De grote stad viel in drie stukken uiteen en de steden van alle volken werden verwoest. Het grote Babylon moest het ontgelden: God gaf het de beker met wijn van zijn hevige woede. Alle eilanden verdwenen in het niets en van de bergen was geen spoor meer te vinden. Uit de hemel vielen loodzware hagelstenen op de mensen, en de mensen lasterden God vanwege de plaag van die hagel, want het was een vreselijke plaag (Openbaring 16: 17-21).
Het grote Babylon, de antichristelijke wereldmacht die zich hier en daar van tijd tot tijd manifesteert, valt niet alleen door die grote aardbeving. In Openbaring 17 en 18 volgt een nauwkeurige schets. Van bovenuit, maar ook van binnenuit, wordt haar kracht gebroken.
Uiteindelijk zal ze net voor het grote eindgericht verdwijnen. Zoals een molensteen in de zee zakt en voorgoed verdwijnt, zo zal het met alle antichristelijke wereldmachten gaan.
In één uur tijd wordt het vonnis aan Babylon voltrokken, al de rijkdom in de stad wordt vernietigd. God voltrekt het vonnis.

De visioenen die plaatsvinden als het nieuwe Jeruzalem is neergedaald op de aarde:

Nadat de zevende bazuin heeft geklonken, volgt de jongste dag.
Aan het begin van de jongste dag daalt het nieuwe Jeruzalem neer.
Alle doden zijn dan al opgestaan en hebben een onsterfelijk lichaam ontvangen.
Zij allen erkennen Gods grootheid en buigen zich voor Hem neer (Romeinen 14:11).
Voor een moment.
Daarna moet ieder zich heroriënteren.
De boeken gaan open.
Ieder ziet zijn leven in een flits passeren.

Zij zien een troon (Openbaring 20:12).
Wat nu?

Op dat cruciale moment is de duizend jaar voorbij.
De Satan wordt een korte tijd losgelaten (Openbaring 20:3).
Er is al voorwerk gedaan, drie onreine geesten staan klaar om tekenen te verrichten en om alle koningen op aarde bijeen te brengen voor de strijd op de grote dag van de almachtige God (Openbaring 16:13).
Het lukt Satan om op die dag, een menigte zo talrijk als zandkorrels aan de zee, bijeen te brengen. Ze trekken op, over de hele breedte van de aarde, en omsingelen het kamp van de heiligen en de geliefde stad (Openbaring 20:8-9).
Ondertussen wordt het eindgericht voorbereid.
Jezus heeft al eerder de twaalf apostelen als onderrechter aangesteld (Lucas 22:29).
Nu stelt Hij alle gelovigen, die al opgewekt zijn en in het nieuwe Jeruzalem zijn aangekomen, als rechter aan. Zij gaan onder supervisie van Hem rechtspreken over hen die nog op aarde zijn, en zelfs over de engelen (1 Korintiërs 6:2-3).
Dit gebeurt aan de hand van de geopende boeken, waar alles van iedereen in staat. Ook de straf die zij al hebben ontvangen. Zo zijn er velen die, bijvoorbeeld tijdens het voorlaatste oordeel, al sterk gestraft zijn. Die straf zal in mindering worden gebracht. Elke tijdelijke straf in het hier en nu vermindert de eeuwige straf. [Anders zou ik niet weten waarom de oudsten en al die anderen God aanbidden en danken bij het breken van de zegels en het laten klinken van de bazuinen. Trouwens ik denk dat God ook voor ongelovigen alles laat meewerken ten goede. Zij zullen nooit God iets kunnen verwijten. Zelf keren zij, zonder aanleiding, God de rug toe].
Tijdens de voorbereiding van het eindgericht gaat er een schifting door de volken.
De gelovigen trekken zich samen in kampen, of zij bereiken het nieuwe Jeruzalem.
De poorten staan open voor allen van goede wil (Openbaring 21:27) De kwaden komen er niet in. Zij groeperen zich verder.
Bij deze schifting worden engelen ingeschakeld (Matteüs 13:47).
Desondanks kiezen de mensen zelf. Op deze manier roepen zij het oordeel over zich af (Romeinen 1:18-32)
Dan blijkt op een wonderlijke manier dat de keuze van de mens in grote lijnen samenvalt met het eindoordeel. De opstandige mensen, die een poging doen om op te trekken naar het nieuwe Jeruzalem, blijken de mensen te zijn die eeuwig straf hebben verdiend.
Op dat moment, als dat voor alle heiligen duidelijk is, komt er een vuur uit de hemel.
Een grote engelenmacht (een grotere macht dan Elisa bescherming bood; 2 Koningen 6:17) komt uit de hemel en voltrekt krachtig en snel de afvoering van al de opstandelingen. Zij worden, samen met Satan en al de zijnen, in de poel van vuur gegooid.
Hierna begint een nieuwe fase.

Het eindoordeel maakt nieuwsgierig. God, de soeverein, oordeelt rechtvaardig.

Hij schakelt daarbij onder andere mensen in, die we uit het Oude Testament kennen. Zij zullen opstaan om recht te spreken. We leven in Matteüs 12:41-42 en Lucas 11:31-32 het volgende:

Op de dag van het oordeel zullen de Ninevieten samen met deze generatie opstaan en haar veroordelen; want zij hadden zich bekeerd na de prediking van Jona, en hier ziet u iemand die meer is dan Jona!
Op de dag van het oordeel zal de koningin van het Zuiden samen met deze generatie opstaan en haar veroordelen; want zij was van het uiteinde van de aarde gekomen om te luisteren naar de wijsheid van Salomo, en hier ziet u iemand die meer is dan Salomo!

Maar ook de gelovigen, die zojuist een nieuw geestelijk onsterfelijk lichaam hebben ontvangen, worden ingeschakeld (1 Korintiërs 6:2-3). God schenkt aan deze volledig herstelde mensen direct Zijn vertrouwen. Zij mogen aan de slag.

Het eindoordeel over elk mens is geen zwart-wit oordeel. Immers zowel de hemel als de hel kent gradaties. Alles in het hier en nu heeft consequenties voor later. Alleen al het vuil dat door Christus’ bloed is weggewassen, dat is definitief voor altijd weg. Maar verder volgen onze werken ons na (Openbaring 14:13).
Dit alles maakt het eindoordeel zeer complex. Zeker ook als de tijdelijke straf in mindering komt op de eeuwige straf.
Bij God is uiteraard alles mogelijk, maar nu God mensen inschakelt, denk ik dat de dag van het oordeel het begin vormt van het eindgericht. Op die dag worden de bokken van de schapen gescheiden. Engelen doen dat. Daarna voeren de engelen alle onreine geesten en alle ongelovigen razendsnel weg. De duivel, die hen misleidde, wordt in de poel van vuur gegooid, bij het beest en de valse profeet (Openbaring 20:10). De ongelovigen worden in de vuurpoel geworpen.

Dit beeld laat een snelle actie zien: de scheiding.

Ik veronderstel dat na het dag van oordeel in alle rust de strafmaat zal worden vastgesteld.

Ieder zal een rechtvaardige straf krijgen.

Ik veronderstel dat de engelen de ‘vuurpoel’ blijvend zullen bewaken, en na het uitspreken van de strafmaat, dat zij deze aan ieder zullen doen toekomen. De bewegingsvrijheid van de gestraften zal beperkt zijn. Iedere gedachte voelt als een vurige kool. Zelfverwijt stookt de oven op.

Echt een poel van vuur.

Op de dag van het oordeel vindt er een grote scheiding plaats.

Alle ongelovigen verdwijnen naar de poel van vuur.

Alle gelovigen, die zich in kampen hebben verschanst, komen daarna te voorschijn.

Vanuit het nieuwe Jeruzalem zien zij duizenden en duizenden broeders en zusters op hen afkomen.

De heiligen verenigen zich.

Er wordt een nieuwe start gemaakt.

Ondanks alle oordelen die de aarde hebben getroffen, zijn er mensen in leven gebleven.

Ook zullen er nog vele cultuurschatten te bewonderen zijn.

Die cultuurschatten worden gedeeltelijk het nieuwe Jeruzalem ingedragen (Openbaring 21:26).

Zo ontstaat er een indrukwekkende collectie.

Al eerder heb ik aangegeven dat in de loop van alle tijden (weliswaar na hemelvaart) cultuurschatten zijn ingebracht. Niet direct fysiek, maar door de heiligen die het nieuwe Jeruzalem tot nu toe hebben opgebouwd. Zij hebben de gaven en talenten meegenomen, en daar gebruik van gemaakt.

Zo is bijvoorbeeld de Thomaskirche geheel nagebouwd, perfecter dan die hier op aarde al zijn vorm had gekregen. De akoestiek is nog perfecter. En Bach laat Zijn Matteüs Passion er nog mooier uitvoeren.

Zo zijn er tal van kopieën van de ons bekende gebouwen, schilderijen en andere cultuurschatten. Zelfs het paleis van koning Salomo.

Maar dan.

Johannes ziet geen tempel (Openbaring 21:22). Die mooie tempel is niet gekopieerd.

Ook niet als cultuurschat.

De herinnering aan al die offers mag vervagen.

Er wordt een nieuwe start gemaakt, aangepast aan de nieuwe situatie.

De dag van het oordeel komt vele malen in de Schrift voor.

Er gebeurt veel.

Een tijdperk wordt afgesloten.

De Satan ligt definitief aan kettingen.

Slechts enkele uren tijdens de dag van het oordeel is hij losgelaten.

Hij werkte mee aan een heldere schifting.

Een schifting van hen die nog in de hemel nog in de hel waren.

Dit idee gaat deels in tegen gangbare meningen.

Vandaar een nadere uitleg.

In Hebreeën 9: 27 lezen we: ‘Eens moeten mensen sterven en daarna volgt het oordeel’.

De meeste gelovigen gaan ervan uit dat na het sterven voor ieder de beslissing valt. God scheidt dan de schapen van de bokken. Tijdens het laatste oordeel wordt dan dat eerdere oordeel publiek en definitief gemaakt.

Dit gangbare idee roept tal van vragen op. We lazen immers dat God ook heiligen inschakelt bij het laatste oordeel.

Ik ga ervan uit dat God de nieuwe mens niet als een jaknikker herschept, die ondermeer bij het laatste oordeel aanwezig is om enkel instemming te betuigen met Zijn oordeel.

God schiep Adam en Eva immers niet als robots. Zo zal Hij de nieuwe mens ook niet als een robot herscheppen. Hij herstelt en maakt alles nieuw, beter dan het ooit geweest is.

Vandaar dat ik denk dat alle heiligen, die na hun sterven direct in de hemel zijn opgenomen, posities zullen ontvangen die stroken met hun karakter en gebaseerd zijn op hun werken in het hier en nu.

Zij die omgebracht zijn om de naam van Jezus zullen op tronen mogen plaatsnemen, om te regeren en recht te spreken. Zij zullen wijzer zijn dan Salomo.

Al deze wijze rechters schakelt God in bij het eindoordeel.

Meer dan honderdvierenveertigduizend.

God oordeelt mensen direct na hun sterven.

Hij scheidt de schapen van de bokken.

Zo spreekt de Schrift.

Voor ieder, die bewust dit Woord hoort, zal dit opgaan.

Hij zal moeten kiezen, en die keuze zal een grond zijn voor het oordeel wat hem wacht.

Maar ja, vele mensen zijn niet toegekomen aan die keus.

Sommigen hebben zelfs nooit van Christus gehoord.

Sommigen zijn te vroeg gestorven.

Sommigen zijn verward geraakt, door onder andere geestelijke leidslieden.

Sommigen missen het verstandelijke vermogen.

Sommigen weten het niet.

Enzovoort.

Velen hebben voor hun sterven dus nooit echt gekozen voor Jezus of voor Satan.

Zal God hen direct na het sterven oordelen?

Ik denk het niet, hen wacht het eindoordeel.

Zo verwacht ik dat God Zijn oordeel in twee stappen uitvoert.

Eerst selecteert Hij grof, en oordeelt Hij hen die zelf bewust een keus hebben gemaakt.

Zij gaan of naar de hemel of naar de hel.

Dat is hun tijdelijke verblijfplaats.

De hemel zal op de jongste dag ophouden te bestaan.

De nieuwe aarde en de nieuwe hemel voegen zich samen.

God komt wonen bij de mensen.

Op die jongste dag ontvangen de heiligen, ook die uit de hemel komen, een nieuw geestelijk onsterfelijk lichaam.

Ik denk dat ook de hel eveneens zal ophouden te bestaan.

Evenals Satan zullen allen die tot de hel veroordeeld zijn, nog voor een kort moment losgelaten worden op aarde. Ze ontvangen op dat moment ook een onsterfelijk lichaam.

Daarna volgt het eindoordeel. De tweede stap.

Bij de eerste selectie blijft er een groot aantal mensen over die niet direct geoordeeld worden.

Hen wacht een zielenslaap.

Zij zullen opgewekt worden op de jongste dag, en ontvangen dan een nieuw geestelijk onsterfelijk lichaam. Alles bij hen zal dan goed zijn. Hun gevoel en hun verstand zullen optimaal zijn. Zij zullen terechtstaan onder optimale condities.

Hun vroegere werken zullen beoordeeld worden, maar ook hun keuze op dat moment.

God is immers een rechtvaardige Rechter.

Hij laat alles meewegen, ook het eventuele berouw dat op het laatste moment opkomt.

De misdager aan het kruis besefte op het laatste moment wie er naast hem hing.

Hij geloofde en dat werd hem aangerekend.

Op het laatste moment kan een keus gemaakt worden, waarop verlossing volgt.

Maar normaal is dat niet.

Normaal blijven we hangen in de keuzes die we eerder maakten.

Soms kunnen we dan helemaal niet meer terug.

Dan is ons hart zo verhard dat er geen terug meer mogelijk is.

Ik veronderstel dat dat de situatie was bij allen die direct na hun sterven naar de hel gaan.

Zij waren, zij zijn onverbeterlijk slecht.

Als zij op de jongste dag een onsterfelijk lichaam ontvangen, dan blijven zij hun geest afsluiten voor het goede. Zij zijn al eerder veroordeeld, en zij blijven Satan volgen.

Zelfs op de jongste dag, als Satan even wordt losgelaten, zijn zij van de partij.

Zij ondersteunen Satan in al zijn kwade bedoelingen.

Zij zijn immers al het eigendom van Satan (Matteüs 4:8-9).

Zij ontkomen er niet meer aan om hem te volgen en te doen wat hij hen opdraagt.

Totdat,…

totdat Satan en al de zijnen opnieuw gebonden en afgevoerd zullen worden.

Zij worden ‘geslingerd’ naar de poel van vuur en zwavel.

Het oord waar God Zijn recht zal handhaven.

Engelen zullen eeuwig al de kwaden in bedwang houden.

Voor hen hoeven de heiligen niet meer te vrezen.

Voorgoed zullen de Satan en de zijnen het zonder het hemelse licht moeten stellen.

Zij mogen zichzelf verlichten.

Zij mogen, binnen de beperkte vrijheid die hen gegund is, zelf een vuur aansteken.

Hun grimmigheid mogen ze, in beperkte mate, op elkaar afreageren.

Hun straf is een straf die ze zichzelf aandoen.

Gods corrigerende liefde is er niet, maar Hij handhaaft wel Zijn recht.

God neemt de mens serieus, zijn eigen keuze krijgt de ’van oude tijden af’ aangegeven gevolgen.

Het idee dat God zijn oordeel uitvoert in twee stappen, tornt aan bestaande ideeën.

Bestaande ideeën zullen opnieuw getoetst moeten worden.

Met het idee van de twee stappen kom ik gedeeltelijk anderen tegemoet, die op basis van schriftgegevens een andere kijk hebben op het oordeel.

De kerngedachten over het oordeel, zoals verwoord in zondag 22 en NGB artikel 37, tast ik met het tweestappenidee niet aan, maar enkele daar achterliggende interpretaties wel.

Ik denk dat het tweestappenidee tegemoet komt aan:

Allen die een zielenslaap veronderstellen.
Ik geef hen gedeeltelijk gelijk. Ik veronderstel echter dat de zielenslaap alleen geldt voor hen die nog niet echt hebben kunnen kiezen. Zij mogen tijdens het eindoordeel, onder optimale condities, een keus maken.
Dit veronderstelt dat zij tijdens hun zielenslaap niet helemaal inactief zijn. Tijdens hun zielenslaap worden zij voorbereid op het oordeel. Ik veronderstel dat zij iets meekrijgen in wat er in het hier-en-nu gebeurt.
We zeggen wel eens dat ons voorgeslacht, ons gelovig voorgeslacht, op de tribune zit en al het gebeuren op deze wereld op de voet volgt.
Ik veronderstel dat zij die in zielenslaap zijn, op de achterste tribune zitten. Hen ontgaat veel maar ze nemen wel iets mee. Iets vergelijkbaars met onze eigen slaap; je gaat met een probleem naar bed en de volgende morgen is het opgelost. Het onderbewuste doet zijn werk.
De ziel heeft niet alleen eeuwigheidswaarde, hij blijft ook alle eeuwen door actief. Ook tijdens de hier veronderstelde zielenslaap is de ziel op een laag niveau actief. Actiever dan een computer, die op slaapstand is gezet.
Allen die bidden tot heiligen om voorspraak.
Als gereformeerde wijst ik de verering van heiligen af, en ook het bidden tot heiligen om voorspraak is mij vreemd.
Toch heeft Jezus in de hemel al onderkoningen aangesteld. Velen, die om hun geloof zijn gestorven, zitten op tronen. God schakelt hen in bij het vellen van het eindoordeel.
Ik denk, in navolging van Randy Alcorn, dat God relaties belangrijk vindt. Eer uw vader en moeder, zelfs nadat zij gestorven zijn. Want God wil graag relaties herstellen.
Ik vermoed dan ook dat de gestorven heiligen met grote interesse het doen en laten van hun familie en vrienden volgen. Het reddende werk van Christus maakt dat mogelijk.
Daarom vind ik dat de gestorven heiligen niet aanbeden noch geëerd mogen worden. Christus immers komt alle eer toe. Maar het in gedachtenis houden van de gestorven heiligen is wel goed, want relaties zullen worden hersteld.
Allen die een zwart-wit beeld hebben over het oordeel.
Zekerheid en hoop kunnen hand en hand gaan, maar kunnen ook tegen elkaar worden uitgespeeld. Soms worden de criteria voor het eeuwig behoud smal dan wel ruim geformuleerd. Maar wie bij de ‘eerste stap’ in de hemel komt, krijgt verantwoordelijkheid voor hen die achterbleven. Ook voor hen die twijfelen en in de zielenslaap terechtkomen.
Dit heeft ook consequenties voor hen die achterblijven.
Wie dus denkt dat God al bij de eerste stap schapen en bokken scheidt, heeft maar gedeeltelijk gelijk. Dit zou ieder, die een oordeel over een gestorvene denkt te mogen uitspreken, nog terughoudender moeten maken.

Het tweestappenidee over het oordeel gaat niet tegen de belijdenisgeschriften in, maar de volgende aspecten vragen wel een verdere doordenking:

Gelovigen worden na hun sterven terstond opgenomen in de hemelse heerlijkheid.
Tijdens begrafenissen wordt, afhankelijk van diverse factoren en op basis van ons oordeel in liefde, de troost verkondigd.
Soms weten we haast zeker dat de gestorvene in de hemel is opgenomen, maar er is ook wel eens twijfel. Immers God oordeelt het hart. Wat wij niet kunnen zien, ziet Hij.
Ondanks dat wij weet hebben van Gods barmhartigheid en liefde, kan zomaar de twijfel toeslaan.
Bij acceptatie van het tweestappenidee over het oordeel kan, in een dergelijke situatie, twijfel aanzetten tot hernieuwd leven uit genade. Want als je voor jezelf zeker weet dat je op een gegeven moment thuis mag komen bij God, dan mag je ook een bescheiden rol spelen tijdens het eindoordeel. Jouw relatie tot de ander blijft meespelen.
Onze voorstelling over het lot van allen die Christus verwerpen als hun Heer en Heiland.

Mijn voorstelling van de nieuwe hemel en nieuwe aarde is dat het totaal een piramide vormt.

Het nieuwe Jeruzalem komt uit de hemel en daalt neer op een afgeknotte piramide.

Die afgeknotte piramide wordt eerst helemaal gereinigd door vuur.

De heilige Geest gaat erover heen.

De engelen, samen optrekkend als hemelse legers, verwijderen alles en iedereen die onheilig is.

De ongelovigen worden weggeslingerd in de poel van vuur en zwavel (Openbaring 20:9-10)

Zij komen terecht in een vuuroven (Matteüs 13:41-42).

Waar is dat?

Hoe worden de ongelovigen gestraft?

Duurt die straf eeuwig?

Ik veronderstel dat alle ongelovigen worden ‘weggeslingerd’ naar de onderkant van de piramide.

Naar de onderwereld, waar Gods licht niet schijnt.

Dit idee vraagt om onderbouwing:

God heeft Zijn volk uit Egypte geleid. Uit het diensthuis ( Exodus 13:3; deze uitdrukking komt twaalfmaal in de NBG51 voor)
Uit de smeltoven (Deuteronomium 4:20, 1 Koningen 8:51 en Jesaja 48:10) van Egypte.
Tot driemaal toe wordt in de Schrift het verblijf van Israël in Egypte getekend als een verblijf in een smeltoven. Het volk werd geknecht. Alle jongens werden direct na hun geboorte gedood. Het hele volk moest zwaar werk verrichten. Tichelstenen maken, die waarschijnlijk ook werden gebruikt bij de bouw van een piramide. Gedwongen meehelpen om een waanidee te realiseren. Immers doden kunnen niets meenemen, zelfs een Farao niet.
Het volk Israël werd zowel lichamelijk als geestelijk gekweld; een leven als in een smeltoven.
In Matteüs lezen we dat de ongelovigen in een vuuroven worden geworpen, waar zij zullen jammeren en knarsetanden (Matteüs 13:40-42,52).
Ik vermoed dat een smeltoven warmer is dan een vuuroven. Vandaar dat ik denk dat de ongelovigen in die ‘vuuroven’ het beter zullen krijgen dan de Israëlieten onder de Egyptenaren het hebben gehad.
Alle doden zullen op de jongste dag opstaan en een nieuw onvergankelijk lichaam krijgen.
Ook al de ongelovigen krijgen zo’n prachtig lichaam, dat een eeuwig leven mee kan.
Er is geen reden om aan te nemen dat ze dan even later in een poel van vuur verteerd zullen worden. Nee, alleen hun hoogmoedige geest zal die vuurgloed ondergaan. Die geest, met eeuwigheidswaarde, zal echt door de toorn van God worden aangeraakt.
Misschien wel zo dat al het onreine er af wordt gebrand en verteerd.
Wat overblijft is een mens met een schuldbewuste geest, een geest die hem aanklaagt.
Jezus waarschuwde nog al eens tegen het komen in de hel (NGB51).
In de NBV wordt de ‘hel’ consequent met Gehenna vertaald, wat verwijst naar een vuilstortplaats net buiten Jeruzalem.
Het is niet goed toeven op een vuilstortplaats. Afval wordt er gescheiden en wat waardeloos is of wat besmettingsgevaar oplevert, dat wordt verbrand.
Het is een plaats waar niemand graag komt, maar ook een plaats waar noodzakelijke arbeid gedaan wordt.
Ik veronderstel dat de ongelovigen ingezet zullen worden voor noodzakelijke arbeid.
Immers op de jongste dag zal iedereen, ook alle goddelozen, het gezag van de Heer erkennen. Ook na het gericht, als de Satan gebonden is, zal die erkenning er zijn.
De goddelozen zullen herendienst moeten verrichten.
Zij zullen hen dienen, die God op tronen heeft geplaatst.
Immers, zij die op tronen zullen zitten, zullen toch over vele volkeren heersen? (Openbaring 5:10).
Jezus richtte zich eens tot de schriftgeleerden en farizeeën met de woorden: “Slangen zijn jullie, addergebroed, hoe denken jullie te kunnen ontkomen aan een veroordeling tot de Gehenna? (Matteüs 23:33).
Wie veel heeft gekregen, heeft veel te verantwoorden.
Geen wonder dat Jezus juist de schriftgeleerden en farizeeën zo scherp aansprak.
Juist voor hen weegt deze veroordeling zwaarder: geleerde, erudiete mensen zullen te werk worden gesteld op een vuilstortplaats. Er zal recht worden gedaan.
Want juist die mensen die veel invloed hebben, krijgen veel te verantwoorden.
C.S. Lewis heeft veel over de hel geschreven. Alle goddelozen die in de hel terecht komen, komen er door eigen toedoen niet meer uit.
Ik veronderstel dat zowel de hemel als de hel zullen ophouden te bestaan (immers de hoofdbewoners zullen zowel de hemel als de hel verlaten), maar ik denk wel dat Lewis in die zin gelijk heeft dat wie eenmaal tot de onderwereld veroordeeld is nooit meer in de bovenwereld zal kunnen komen. Het licht van Gods heiligheid zal hen daarvan weerhouden.
Op de vuilstortplaats zal hij moeten meewerken aan het recyclen van afval.
Oog krijgend voor de duurzaamheid (eeuwigheid) van de nieuwe hemel en aarde.

Na de jongste dag begint een nieuwe fase.

Waarschijnlijk zullen er nog veel meer op volgen.

Randy Alcorn veronderstelt het.

Hij vermoedt dat in de eerste fase al het leed dat gelovigen heeft getroffen gecompenseerd zullen worden. Zo zal recht gedaan worden.

Al eerder heb ik over dit idee geschreven, en laat het daarbij.

Nu wil ik er nog iets anders aan toevoegen.

Ik denk dat al het gebeuren op aarde vrijuit besproken gaat worden.

Immers God heeft niets te verbergen. Zijn bestuur is grandioos. Hij laat uiteindelijk alles wat er verkeerd ging, meewerken ten goede. Hij houdt van verscheidenheid.

Alles wat er gebeurt, houdt Hij in Zijn Hand.

Naderhand is alles bespreekbaar.

Zeker als alle feiten op tafel liggen, is het goed om erover te discussiëren.

Zo veronderstel ik, dat op een gegeven moment een groepje gevormd wordt, dat zich over de volgende vraag gaat buigen:

De Duitsers hebben in de Tweede Wereldoorlog vele mensen op een afschuwelijke manier afgeslacht. Hoe komt het toch, dat juist in Duistland na die oorlog zo’n grote welvaart is ontstaan. Waarom heeft God Duitsland zo gezegend? Had dit land niet veeleer heel veel straf verdiend?

Meningen worden uitgewisseld. Het is lastig. Dan loopt de Timmerman langs en geeft een suggestie: Denk eens aan Dietrich Bonhoeffer!

De groep denkt en praat verder. Wat voor een invloed kan Bonhoeffer hebben gehad? Hij was toch gefusilleerd?
Of, of mocht hij daarna in de hemel een troon bestijgen?
Heeft Bonhoeffer daadwerkelijk geregeerd?

Verderop draait de Timmerman zich om en Hij geeft een knipoog.

Het doel van al het voorgaande is om de Schrift zo concreet mogelijk te maken.

We leven in een tijd waar veel Schriftgedeelten symbolisch worden opgevat.

Zelfs het neerdalen van het nieuwe Jeruzalem.

Hele delen van Openbaringen moeten tegenwoordig ‘geestelijk’ gelezen worden.

Wie de Bijbel ‘geestelijk’ leest, vindt een schat. Zo wordt gezegd.

Deze benadering wordt tegenwoordig ook veel op Genesis toegepast.

Maar bij Wim Rietkerk las ik in ‘De Titanic achterna?’ de volgende wijze woorden:

Wie aan het begin toeval ziet staan, ziet dat ook aan het eind. Wie aan het begin verstild en allesomvangend zwijgen ziet, ziet dat ook aan het eind. Staat echter aan de aanvang een energiek en creatief persoonlijk scheppingswerk van de God van Abraham, Isaak en Jacob, de Vader van Jezus Christus, dan belooft dat ook alles voor de toekomst van zijn schepping, waarin Hij zo diep betrokken is.

In navolging van dit citaat, zou ik zeggen:

Wie aan het begin symbolisch gaat lezen, doet dat ook aan het eind.

Wie de scheppingsdagen symbolisch ziet, ziet het neerdalen van het nieuwe Jeruzalem ook zo.

Aan het boek van Wim Rietkerk heb ik veel gehad.

Hij schreef het allereerst al hulp bij Bijbelstudie.

Ik hoop dat ieder die het bovenstaande leest, dit ook vooral ziet als hulp bij de Bijbelstudie.

Veel teksten vragen om een verdere doordenking.

Ik ben de tekst ‘Heden zult gij met mij in het paradijs zijn’ heel letterlijk gaan lezen.

Daarop veranderde mijn kijk op de wereld, de zondvloed en het neerdalen van het nieuwe Jeruzalem.

Het meest verrassende is wel, dat door de Bijbel concreet te lezen, veel problemen anders gaan aanvoelen:

Het lijden in deze wereld weegt inderdaad op tegen de eeuwige heerlijkheid die wacht.
Het lijden in deze wereld zal gecompenseerd worden.
Het leven in het hier-en-nu is slechts een korte fase in vergelijking met al de fases die nog zullen volgen.
Gelovigen die onrecht wordt aangedaan, zullen verhoogd worden. Zij die omwille van Jezus het leven lieten, zullen op tronen zitten.
De onrechtvaardige en goddeloze zal terecht gestraft worden.
Zij die veel onrecht doen, zullen het hardst gestraft worden.
Pas op de jongste dag wordt aan velen het eindoordeel voltrokken. God delegeert het uitspreken van het eindvonnis grotendeels aan de heiligen. Zij mogen over hen oordelen die hen na aan het hart liggen.
Ieder die Jezus niet aanvaart, gaat verloren. Maar de consequentie van dit gegeven is niet, zoals door velen wordt beweerd, dat miljarden mensen voor eeuwig in de poel van vuur en zwavel zullen belanden. Ook in Zijn straffen is God barmhartig. In het doen en laten van Salomo, als wijste koning ooit, hebben we dat enigszins kunnen zien.
Niet alle straten van het nieuwe Jeruzalem zijn van goud. Johannes zag slechts enkele fragmenten. Ik denk dat enkel rond het paleis van God alle straten van goud zijn. Bovendien verwacht ik dat Gods paleis veel overeenkomsten zal hebben met het paleis van Salomo. Ieder zal graag het schitterende paleis willen zien.
Het nieuwe Jeruzalem, dat neerdaalt, is niet afgebouwd. Vele cultuurschatten zijn nog welkom.
Gods paleis staat op de top van de piramide, waar het altijd licht is. Daar zijn de zon en de maan niet meer nodig. God zelf zorgt voor de verlichting.
Voordat de zon zal uitdoven, zal de nieuwe hemel een de nieuwe aarde aan een ruimtereis beginnen. Het rondjes draaien om de zon zal plaats maken voor een verkenningstocht langs miljarden zonnestelsels.

In mijn denken heb ik veel van Randy Alcorn overgenomen.

Hij denkt dat de jongste dag het begin vormt van een nieuwe periode.

Daarna zullen er nog andere op volgen.

Pas dan, denk ik, zal gelden wat Jesaja profeteerde:

‘Ik schep nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, en aan de vorige dingen zal niet meer gedacht worden en zij zullen in het hart niet opkomen (Jesaja 65:17).

De wereld is uniek, unieker dan we tot nu toe dachten.

De wereld is complex, complexer dan we tot nu toe dachten.

Elke wetenschappelijke ontdekking laat meer zien.

Telkens weer roept elke ontdekking verwondering op.

De Schrift bevat meer dan we tot nu toe dachten.

De Schrift is een onuitputtelijke bron van rijkdom.

Zeker als we bepaalde teksten dan eens symbolisch dan eens letterlijk opvatten.

Vergelijking van beide ‘leeswijze’ kan dieper inzicht geven.

Ik heb dat nu gedaan met die ene tekst.

Het is een sleutelvers geworden.

Het letterlijk nemen van die ene tekst, geeft aan andere teksten een iets andere inhoud.

Zo’n idee moet eerst bezinken, en daarna bestreden worden.

Is het valide?

Jij bent een scherp logisch denker.

Jij maakt gehakt van elke cirkelredenering.

Vandaar dat ik alles uiterst zorgvuldig heb overwogen.

Het gaat inderdaad ver, het totale idee van de piramide.

Volgens jou, te ver.

Ik hoop dat je het een en ander zal willen heroverwegen.

Ik verneem graag je kritische reactie.

Ook zou ik graag willen weten hoe jij de sleuteltekst leest:

Ik verzeker je: nog vandaag zul met mij in het paradijs zijn (Lucas 23:43).

Na dit lange verhaal wil ik in het kort ingaan op enkele van je opmerkingen die nog beantwoord moeten worden.

Ik denk dat Adam en Eva voor de zondeval geen kinderen hebben ontvangen.
In reactie 7 heb ik dat uitgewerkt.
Verder veronderstel ik dat het leven in het paradijs anders was dan erbuiten.
De duur van het paradijs is ons niet in de Schrift geopenbaard.
Ik denk dat de wetenschap daar ‘uiteindelijk’ meer over kan zeggen.
Zelf denk ik niet in miljoenen jaren, maar ik wil met de paradijsthese slechts aangeven dat de Bijbel geen grens stelt aan de duur van het paradijs.
Onze eigen interpretaties bepalen in hoofdzaak onze kijk op het paradijs.
Die interpretaties mogen ingewisseld worden voor betere.
Voor de zondvloed leefden de mensen gemiddeld veel langer.
Ik kwam zo op de factor 7. Zevenmaal langer.
Dit is inderdaad geen exact cijfer. Het ging me er alleen maar om om die leeftijd te ‘wegen’.
Om ons bewust te worden dat het leven voor de zondvloed er anders uitzag dan erna.
Misschien was de dampkring wel anders.
Misschien waren de zwaartekracht velden anders dan nu, doordat de aarde een andere vorm had. Wie weet!
Jij blijft vasthouden aan het idee dat dieren voor de zondeval geen ‘kwaad’ deden en dat ze elkaar ook niet hoefden te consumeren.
In reactie 6 heb ik betoogd dat Satan wellicht voor de zondeval, weliswaar buiten het paradijs, een stukje van de wereld in zijn macht heeft gekregen. Immers voor de zondeval had hij al greep op de slang.

Gods gedachten zijn hoger dan onze gedachten (Jesaja 55:9).
Dat wist Jesaja al. Maar inmiddels heeft God Zichzelf meer laten kennen.
Binnenkort loopt Hij tussen Zijn geliefden op de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.
God wil gekend zijn.
Hij wil dat we blijven nadenken over Zijn openbaring in de Schrift en de natuur.
Laat het bovenstaande daaraan dienstbaar mogen zijn.

Met vriendelijke groet,

Nico Bakker

Beste Nico,

Laat mij nog (kort) reageren op jouw lange reactie ;-)

Je haalt nu dingen door elkaar, lijkt het: eerst de aarde als
piramide en dan het nieuwe Jeruzalem. Dat deze laatste een
piramidevorm heeft ben ik absoluut van overtuigd, maar de aarde voor
de zondvloed en de hele nieuwe aarde? Nee, dat zie ik niet zitten.

Over de volgorde van gebeurtenissen in Openbaringen: Ik denk
persoonlijk dat een aantal beschrijvingen overlappen, qua tijd bedoel
ik.

God schakelt mensen in: helemaal mee eens.

Met ‘vier hoeken’ wordt waarschijnlijk gedoeld op de vier windstreken,
niet op daadwerkelijk vier hoeken, daar blijven mijn bezwaren staan.
Je kunt dat gewoon ‘letterlijk’ blijven lezen. Bijvoorbeeld ‘het
regende pijpenstelen’ betekent dat het heel letterlijk hard regende,
maar geen echte pijpenstelen natuurlijk. Dus de vier engelen op de
vier hoeken zijn letterlijk engelen, maar geen echte hoeken
natuurlijk.
Argumenten als vergelijking met andere ideeën die eerst afgewezen
zijn: dat maakt dit idee niet ineens acceptabel.

Henoch met het paradijs verglijken is een beetje ver gezocht lijkt
mij. Van Henoch wordt gezegd dat God hem wegnam , van de tuin niet.
Alles wat je daaraan koppelt is speculatie.
Een opmerking als “Die ene prachtige boom, had zich inmiddels
vermenigvuldigd,” is ook pure speculatie. Klinkt leuk, maar ik zou het
voor mezelf houden. Je mag het van mij best geloven hoor, maar je kunt
het nergens aan ophangen. Dat wetenschappers af en toe beschaamd staan
maakt jouw ideeën ook niet meer zinvol... Nieuwsgierigheid en
eenzaamheid zijn ook geen goede argumenten en ook niet dat er een
‘absorptietijd’ zou zijn. Dat zijn allemaal dooddoeners, in ieder
geval slechte retoriek (zie mijn
http://schepperenzoon.nl/lariedetector.html)

Verschillende flora en fauna in Indonesië is makkelijk op vele andere
manieren te verklaren.

“Als ik het goed heb heeft de wetenschap al die catastrofemodellen afgewezen.”
Dit is onjuist, catastrofemodellen worden juist steeds populairder.
Recentelijk heeft men toegegeven dat de ravijnen snel kunnen ontstaan
(http://schepperenzoon.nl/archief1007.html#100712).

“werd nu echt alles door die waterkracht verwoest, zelfs het paradijs?
Ik kan mij het eigenlijk niet voorstellen.” Dat is toch geen argument?
Er kan zoveel zijn wat jij je niet kunt voorstellen... Waar is je
bewijsvoering?

Met evolutie probeert men feiten te verklaren, maar diezelfde feiten
kunnen ook vanuit de Bijbel verklaard worden.
“Nu heeft nog geen enkele theorie de grote verschuivingen in de
aardkorst afdoende kunnen verklaren.” Jawel hoor, de wereldwijde
zondvloed.

“Ik veronderstel dat in de komende jaren met geavanceerde technieken
de aardlagen steeds beter in kaart zullen worden gebracht. Zodra dat
gebeurt, is het mogelijk om de vorm die de aarde voor de zondvloed
had, te bepalen.”
Je probleem naar de toekomst verplaatsen is ook niet erg overtuigend.

Je maakt jezelf door al dat geredeneer erg exclusief. Ik denk niet dat
je zo veel aanhang zult krijgen, zeker omdat je ook heel weinig goede
redenaties laat zien. Je schrijft heel veel over hetzelfde, met veel
woorden en veel verschillende zinsconstructies, maar je argumenten
blijven steeds hetzelfde. Het spijt me, maar ik blijf ze zwak vinden.

Kun je de hoofdargumenten in een paar zinnen kort op een rijtje zetten
en goed onderbouwen, want ik heb geen tijd om alles wat je me gestuurd
hebt uitgebreid te bestuderen. Temeer omdat je exegese over het
algemeen wel goed is en ik ben bekend met de meeste eschatologische
benaderingen. Maar het gaat mij om jouw specifieke, afwijkende
argumentatie. Je blijft veronderstellen dat de aarde een afgeknotte
piramide wordt, maar waarom? Alleen om het nieuwe Jeruzalem te laten
passen? Dat is heel vreemd. Moeten daarvoor alle natuurwetten, die God
zo prachtig gemaakt heeft, wijken?

Ik zie graag een logische onderbouwing, geen reeks “mogelijkheden”
waarvan ik nergens enige aanknoping met de werkelijkheid vind.

“Ik verzeker je: nog vandaag zul met mij in het paradijs zijn” (Lucas 23:43).
Dit is voor mij heel duidelijk. Jezus nam deze man mee naar het hemels
paradijs. Een heel gewone uitdrukking voor de Joden van die tijd. Deze
man ging met Jezus naar de hemelse heerlijkheid.

“De duur van het paradijs is ons niet in de Schrift geopenbaard. Ik
denk dat de wetenschap daar ‘uiteindelijk’ meer over kan zeggen.”
Zwak argument, maar tja, we zullen zien...

“dat Satan wellicht voor de zondeval, weliswaar buiten het paradijs,
een stukje van de wereld in zijn macht heeft gekregen,” is weer
speculatie. Er is alleen een indicatie dat hij de slang gebruikte.

Ik hoop op een iets duidelijker en kortere onderbouwing van je
argumenten, anders kan ik er echt niet in meegaan.
Het gaat vooral om de vorm van de aarde voor de zondvloed en na de vernieuwing.
Ik denk niet dat je het kunt onderbouwen, maar goed, ik geef je nog een kans.

Verder kan ik het overigens in heel veel dingen wel met je eens zijn
hoor... daar waar je gewoon de tekst volgt in wat er staat en niet
gaat speculeren ;-)

Vriendelijke groet en zegen,
André

Als vervolg hierop heb ik André hoofdstuk 18, en later de hoofdstukken 19 en 20 gemaild.
Als antwoord ontving ik:

Ik heb het op het moment erg druk, dus ik zie het niet zitten om het hoofdstuk door te nemen.
Dit zal ook niet snel op mijn prioriteitenlijst komen…

Sorry,

André